Liber Primus
Magnanimum Aeaciden formidatamque Tonanti progeniem et patrio vetitam succedere caelo, diva, refer. quamquam acta viri multum inclita cantu Maeonio (sed plura vacant), nos ire per omnem— sic amor est—heroa velis Scyroque latentem Dulichia proferre tuba nec in Hectore tracto sistere, sed tota iuvenem deducere Troia. tu modo, si veterem digno deplevimus haustu, da fontes mihi, Phoebe, novos ac fronde secunda necte comas: neque enim Aonium nemus advena pulso nec mea nunc primis augescunt tempora vittis. scit Dircaeus ager meque inter prisca parentum nomina cumque suo numerant Amphione Thebae. At tu, quem longe primum stupet Itala virtus Graiaque, cui geminae florent vatumque ducumque certatim laurus—olim dolet altera vinci—, da veniam ac trepidum patere hoc sudare parumper pulvere: te longo necdum fidente paratu molimur magnusque tibi praeludit Achilles. Solverat Oebalio classem de litore pastor Dardanus incautas blande populatus Amyclas plenaque materni referens praesagia somni culpatum relegebat iter, qua condita ponto fluctibus invisis iam Nereis imperat Helle, cum Thetis Idaeos—heu numquam vana parentum auguria!—expavit vitreo sub gurgite remos. nec mora et undosis turba comitante sororum prosiluit thalamis: fervent coeuntia Phrixi litora et angustum dominas non explicat aequor. Illa ubi discusso primum subit aera ponto, 'Me petit haec, mihi classis' ait 'funesta minatur, agnosco monitus et Protea vera locutum. ecce novam Priamo facibus de puppe levatis fert Bellona nurum: video iam mille carinis Ionium Aegaeumque premi; nec sufficit, omnis quod plaga Graiugenum tumidis coniurat Atridis: iam pelago terrisque meus quaeretur Achilles, et volet ipse sequi. quid enim cunabula parvo Pelion et torvi commisimus antra magistri? illic, ni fallor, Lapitharum proelia ludit inprobus et patria iam se metitur in hasta. o dolor, o seri materno in corde timores! non potui infelix, cum primum gurgite nostro Rhoeteae cecidere trabes, attollere magnum aequor et incesti praedonis vela profunda tempestate sequi cunctasque inferre sorores? nunc quoque—sed tardum, iam plena iniuria raptae. ibo tamen pelagique deos dextramque secundi, quod superest, complexa Iovis per Tethyos annos grandaevumque patrem supplex miseranda rogabo unam hiemem.' Dixit magnumque in tempore regem aspicit. Oceano veniebat ab hospite, mensis laetus et aequoreo diffusus nectare vultus, unde hiemes ventique silent; cantuque quieto armigeri Tritones eunt scopulosaque cete Tyrrhenique greges circumque infraque rotantur rege salutato; placidis ipse arduus undis eminet et triplici telo iubet ire iugales; illi spumiferos glomerant a pectore cursus, pone natant delentque pedum vestigia cauda; cum Thetis: 'O magni genitor rectorque profundi, aspicis in qualis miserum patefeceris usus aequor? eunt tutis terrarum crimina velis, ex quo iura freti maiestatemque repostam rupit Iasonia puppis Pagasaea rapina. en aliud furto scelus et spolia hospita portans navigat iniustae temerarius arbiter Idae, eheu quos gemitus terris caeloque daturus, quos mihi! sic Phrygiae pensamus gaudia palmae, hi Veneris mores, hoc gratae munus alumnae. has saltem—num semideos nostrumque reportant Thesea?—si quis adhuc undis honor, obrue puppes, aut permitte fretum! nulla inclementia: fas sit pro nato timuisse mihi. da pellere luctus, nec tibi de tantis placeat me fluctibus unum litus et Iliaci scopulos habitare sepulcri.' Orabat laniata genas et pectore nudo caeruleis obstabat equis. sed rector aquarum invitat curru dictisque ita mulcet amicis: 'Ne pete Dardaniam frustra, Theti, mergere classem; fata vetant: ratus ordo deis miscere cruentas Europamque Asiamque manus, consultaque belli Iuppiter et tristes edixit caedibus annos. quem tu illic natum Sigeo in pulvere, quanta aspicies victrix Phrygiarum funera matrum, cum tuus Aeacides tepido modo sanguine Teucros undabit campos, modo crassa exire vetabit flumina et Hectoreo tardabit funere currus inpelletque manu nostros, opera inrita, muros! Pelea iam desiste queri thalamosque minores: crederis peperisse Iovi; nec inulta dolebis cognatisque utere fretis: dabo tollere fluctus, cum reduces Danai nocturnaque signa Caphereus exseret et dirum pariter quaeremus Ulixem.' Dixerat. illa gravi vultum demissa repulsa, quae iam excire fretum et ratibus bellare parabat Iliacis, alios animo commenta paratus, tristis ad Haemonias detorquet bracchia terras. ter conata manu, liquidum ter gressibus aequor reppulit et niveas feriunt vada Thessala plantas. laetantur montes et conubialia pandunt antra sinus lateque deae Sperchios abundat obvius et dulci vestigia circuit unda. illa nihil gavisa locis, sed coepta fatigat pectore consilia et sollers pietate magistra longaevum Chirona petit. domus ardua montem perforat et longo suspendit Pelion arcu; pars exhausta manu, partem sua ruperat aetas. signa tamen divumque tori et quem quisque sacrarit accubitu genioque locum monstrantur; at intra Centauri stabula alta patent, non aequa nefandis fratribus: hic hominum nullos experta cruores spicula nec truncae bellis genialibus orni aut consanguineos fracti crateres in hostes, sed pharetrae insontes et inania terga ferarum. haec quoque dum viridis; nam tunc labor unus inermi nosse salutiferas dubiis animantibus herbas, aut monstrare lyra veteres heroas alumno. et tunc venatu rediturum in limine primo opperiens properatque dapes largoque serenat igne domum, cum visa procul de litore surgens Nereis; erumpit silvis—dant gaudia vires— notaque desueto crepuit senis ungula campo. tunc blandus dextra atque imos demissus in armos pauperibus tectis inducit et admonet antri. Iamdudum tacito lustrat Thetis omnia visu nec perpessa moras: 'Ubinam mea pignora, Chiron, dic', ait, 'aut cur ulla puer iam tempora ducit te sine? non merito trepidus sopor atraque matri signa deum et magnos utinam mentita timores? namque modo infensos utero mihi contuor enses, nunc planctu livere manus, modo in ubera saevas ire feras; saepe ipsa—nefas!—sub inania natum Tartara et ad Stygios iterum fero mergere fontes. hos abolere metus magici iubet ordine sacri Carpathius vates puerumque sub axe peracto secretis lustrare fretis, ubi litora summa Oceani et genitor tepet inlabentibus astris Pontus. ibi ignotis horrenda piacula divis donaque—sed longum cuncta enumerare vetorque. trade magis!' sic ficta parens: neque enim ille dedisset, si molles habitus et tegmina foeda fateri ausa seni. tunc ipse refert: 'Duc, optima, quaeso, duc, genetrix, humilique deos infringe precatu. nam superant tua vota modum placandaque multum invidia est. non addo metum, sed vera fatebor: nescio quid magnum—nec me patria omina fallunt— vis festina parat tenuesque supervenit annos. olim et ferre minas avideque audire solebat imperia et nostris procul haut discedere ab antris; nunc illum non Ossa capit, non Pelion ingens Pharsaliaeve nives. ipsi mihi saepe queruntur Centauri raptasque domos abstractaque coram armenta et semet campis fluviisque fugari, insidiasque et bella parant tumideque minantur. olim equidem, Argoos pinus cum Thessala reges hac veheret, iuvenem Alciden et Thesea vidi- -sed taceo.' Figit gelidus Nereida pallor: ille aderat multo sudore et pulvere maior, et tamen arma inter festinatosque labores dulcis adhuc visu: niveo natat ignis in ore purpureus fulvoque nitet coma gratior auro. necdum prima nova lanugine vertitur aetas, tranquillaeque faces oculis et plurima vultu mater inest: qualis Lycia venator Apollo cum redit et saevis permutat plectra pharetris. forte et laetus adest—o quantum gaudia formae adiciunt!—: fetam Pholoes sub rupe leaenam perculerat ferro vacuisque reliquerat antris ipsam, sed catulos adportat et incitat ungues. quos tamen, ut fido genetrix in limine visa est, abicit exceptamque avidis circumligat ulnis, iam gravis amplexu iamque aequus vertice matri. insequitur magno iam tunc conexus amore Patroclus tantisque extenditur aemulus actis, par studiis aevique modis, sed robore longe, et tamen aequali visurus Pergama fato. Protinus ille subit rapido quae proxima saltu flumina fumantisque genas crinemque novatur fontibus: Eurotae qualis vada Castor anhelo intrat equo fessumque sui iubar excitat astri. miratur comitque senex, nunc pectora mulcens nunc fortis umeros; angunt sua gaudia matrem. tunc libare dapes Baccheaque munera Chiron orat et attonitae varia oblectamina nectens elicit extremo chelyn et solantia curas fila movet leviterque expertas pollice chordas dat puero. canit ille libens inmania laudum semina: quot tumidae superarit iussa novercae Amphitryoniades, crudum quo Bebryca caestu obruerit Pollux, quanto circumdata nexu ruperit Aegides Minoia bracchia tauri, maternos in fine toros superisque gravatum Pelion: hic victo risit Thetis anxia vultu. nox trahit in somnos; saxo collabitur ingens Centaurus blandusque umeris se innectit Achilles, quamquam ibi fida parens, adsuetaque pectora mavult. At Thetis undisonis per noctem in rupibus astans, quae nato secreta velit, quibus abdere terris destinet, huc illuc divisa mente volutat. proxima, sed studiis multum Mavortia, Thrace; nec Macetum gens dura placet laudumque daturi Cecropidae stimulos; nimium opportuna carinis Sestos Abydenique sinus. placet ire per artas Cycladas; hic spretae Myconosque humilisque Seriphos et Lemnos non aequa viris atque hospita Delos gentibus. inbelli nuper Lycomedis ab aula virgineos coetus et litora persona ludo audierat, duros laxantem Aegaeona nexus missa sequi centumque dei numerare catenas. haec placet, haec timidae tellus tutissima matri. qualis vicino volucris iam sedula partu iamque timens, qua fronde domum suspendat inanem; providet hic ventos, hic anxia cogitat angues, hic homines: tandem dubiae placet umbra, novisque vix stetit in ramis et protinus arbor amatur. Altera consilio superest tristemque fatigat cura deam, natum ipsa sinu conplexa per undas an magno Tritone ferat, ventosne volucres advocet an pelago solitam Thaumantida pasci. elicit inde fretis et murice frenat acuto delphinas biiugos, quos illi maxima Tethys gurgite Atlanteo pelagi sub valle sonora nutrierat—nullis vada per Neptunia glaucae tantus honos formae nandique potentia nec plus pectoris humani—; iubet hos subsistere pleno litore, ne nudae noceant contagia terrae. ipsa dehinc toto resolutum pectore Achillem, qui pueris sopor, Haemonii de rupibus antri ad placidas deportat aquas et iussa tacere litora; monstrat iter totoque effulgurat orbe Cynthia. prosequitur divam celeresque recursus securus pelagi Chiron rogat udaque celat lumina et abreptos subito iamiamque latentes erecto prospectat equo, qua cana parumper spumant signa fugae et liquido perit orbita ponto. illum non alias rediturum ad Thessala Tempe iam tristis Pholoe, iam nubilus ingemit Othrys et tenuior Sperchios aquis speluncaque docti muta senis; quaerunt puerilia carmina Fauni et sperata diu plorant conubia Nymphae. Iam premit astra dies humilique ex aequore Titan rorantes evolvit equos et ab aethere magno sublatum curru pelagus cadit, at vada mater Scyria iamdudum fluctus emensa tenebat, exierantque iugo fessi delphines erili, cum pueri tremefacta quies oculique patentes infusum sensere diem. stupet aere primo: quae loca, qui fluctus, ubi Pelion? omnia versa atque ignota videt dubitatque agnoscere matrem. occupat illa manu blandeque adfata paventem: 'Si mihi, care puer, thalamos sors aequa tulisset, quos dabat, aetheriis ego te conplexa tenerem sidus grande plagis, magnique puerpera caeli nil humiles Parcas terrenaque fata vererer. nunc inpar tibi, nate, genus, praeclusaque leti tantum a matre via est; quin et metuenda propinquant tempora et extremis admota pericula metis. cedamus, paulumque animos submitte viriles atque habitus dignare meos. si Lydia dura pensa manu mollesque tulit Tirynthius hastas, si decet aurata Bacchum vestigia palla verrere, virgineos si Iuppiter induit artus, nec magnum ambigui fregerunt Caenea sexus: hac sine, quaeso, minas nubemque exire malignam. mox iterum campos, iterum Centaurica reddam lustra tibi: per ego hoc decus et ventura iuventae gaudia, si terras humilemque experta maritum te propter, si progenitum Stygos amne severo armavi—totumque utinam!—, cape tuta parumper tegmina nil nocitura animo. cur ora reducis quidve parant oculi? pudet hoc mitescere cultu? per te, care puer, cognata per aequora iuro, nesciet hoc Chiron.' sic horrida pectora tractat nequiquam mulcens; obstat genitorque roganti nutritorque ingens et cruda exordia magnae indolis. effrenae tumidum velut igne iuventae si quis equum primis submittere temptet habenis: ille diu campis fluviisque et honore superbo gavisus non colla iugo, non aspera praebet ora lupis dominique fremit captivus inire imperia atque alios miratur discere cursus. Quis deus attonitae fraudes astumque parenti contulit? indocilem quae mens detraxit Achillem? Palladi litoreae celebrabat Scyros honorum forte diem, placidoque satae Lycomede sorores luce sacra patriis, quae rara licentia, muris exierant dare veris opes divaeque severas fronde ligare comas et spargere floribus hastam. omnibus eximium formae decus, omnibus idem cultus et expleto teneri iam fine pudoris virginitas matura toris annique tumentes. sed quantum virides pelagi Venus addita Nymphas obruit, aut umeris quantum Diana relinquit Naidas, effulget tantum regina decori Deidamia chori pulchrisque sororibus obstat. illius et roseo flammatur purpura vultu et gemmis lux maior inest et blandius aurum: atque ipsi par forma deaest, si pectoris angues ponat et exempta pacetur casside vultus. hanc ubi ducentem longe socia agmina vidit, trux puer et nullo temeratus pectora motu deriguit totisque novum bibit ossibus ignem. nec latet haustus amor, sed fax vibrata medullis in vultus atque ora redit lucemque genarum tinguit et inpulsam tenui sudore pererrat. lactea Massagetae veluti cum pocula fuscant sanguine puniceo vel ebur corrumpitur ostro, sic variis manifesta notis palletque rubetque flamma repens. eat atque ultro ferus hospita sacra disiciat turbae securus et inmemor aevi, ni pudor et iunctae teneat reverentia matris. ut pater armenti quondam ductorque futurus, cui nondum toto peraguntur cornua gyro, cum sociam pastus niveo candore iuvencam aspicit, ardescunt animi primusque per ora spumat amor, spectant hilares obstantque magistri. Occupat arrepto iam conscia tempore mater: 'Hasne inter simulare choros et bracchia ludo nectere, nate, grave est? gelida quid tale sub Ossa Peliacisque iugis? o si mihi iungere curas atque alium portare sinu contingat Achillem!' mulcetur laetumque rubet visusque protervos obliquat vestesque manu leviore repellit. aspicit ambiguum genetrix cogique volentem iniecitque sinus; tum colla rigentia mollit submittitque graves umeros et fortia laxat bracchia et inpexos certo domat ordine crines ac sua dilecta cervice monilia transfert; et picturato cohibens vestigia limbo incessum motumque docet fandique pudorem. qualiter artifici victurae pollice cerae accipiunt formas ignemque manumque sequuntur, talis erat divae natum mutantis imago. nec luctata diu; superest nam plurimus illi invita virtute decor, fallitque tuentes ambiguus tenuique latens discrimine sexus. Procedunt, iterumque monens iterumque fatigans blanda Thetis: 'Sic ergo gradum, sic ora manusque, nate, feres comitesque modis imitabere fictis, ne te suspectum molli non misceat aulae rector et incepti pereant mendacia furti.' dicit et admoto non cessat comere tactu. sic ubi virgineis Hecate lassata Therapnis ad patrem fratremque redit, comes haeret eunti mater et ipsa umeros exsertaque bracchia velat; ipsa arcum pharetrasque locat vestemque latentem deducit sparsosque tumet conponere crines. Protinus adgreditur regem atque ibi testibus aris 'Hanc tibi' ait 'nostri germanam, rector, Achillis— nonne vides ut torva genas aequandaque fratri?— tradimus. arma umeris arcumque animosa petebat ferre et Amazonio conubia pellere ritu. sed mihi curarum satis est pro stirpe virili; haec calathos et sacra ferat, tu frange regendo indocilem sexuque tene, dum nubilis aetas solvendusque pudor; neve exercere protervas gymnadas aut lustris nemorum concede vagari. intus ale et similes inter seclude puellas; litore praecipue portuque arcere memento. vidisti modo vela Phrygum: iam mutua iura fallere transmissae pelago didicere carinae.' Accedit dictis pater ingenioque parentis occultum Aeaciden—quis divum fraudibus obstet?— accipit; ultro etiam veneratur supplice dextra et grates electus agit: nec turba piarum Scyriadum cessat nimio defigere visu virginis ora novae, quantum cervice comisque emineat quantumque umeros ac pectora fundat. dehinc sociare choros castisque accedere sacris hortantur ceduntque loco et contingere gaudent. qualiter Idaliae volucres, ubi mollia frangunt nubila, iam longum caeloque domoque gregatae, si iunxit pinnas diversoque hospita tractu venit avis, cunctae primum mirantur et horrent; mox propius propiusque volant, atque aere in ipso paulatim fecere suam plausuque secundo circumeunt hilares et ad alta cubilia ducunt. Digreditur multum cunctata in limine mater, dum repetit monitus arcanaque murmura figit auribus et tacito dat verba novissima vultu. tunc excepta freto longe cervice reflexa abnatat et blandis adfatur litora votis: 'Cara mihi tellus, magnae cui pignora curae depositumque ingens timido commisimus astu, sis felix taceasque, precor, quo more tacebat Creta Rheae; te longus honos aeternaque cingent templa nec instabili fama superabere Delo, et ventis et sacra fretis interque vadosas Cycladas, Aegaeae frangunt ubi saxa procellae, Nereidum tranquilla domus iurandaque nautis insula; ne solum Danaas admitte carinas, ne, precor! "Hic thiasi tantum et nihil utile bellis:" hoc famam narrare doce, dumque arma parantur Dorica et alternum Mavors interfurit orbem,— cedo equidem—sit virgo pii Lycomedis Achilles.' Interea meritos ultrix Europa dolores dulcibus armorum furiis et supplice regum conquestu flammata movet; quippe ambit Atrides ille magis, cui nupta domi, facinusque relatu asperat Iliacum: captam sine Marte, sine armis progeniem caeli Spartaeque potentis alumnam, iura, fidem, superos una calcata rapina. hoc foedus Phrygium, haec geminae commercia terrae? quid maneat populos, ubi tanta iniuria primos degrassata duces?—coeunt gens omnis et aetas: nec tantum exciti, bimari quos Isthmia vallo claustra nec undisonae quos circuit umbo Maleae, sed procul, admotas Phrixi qua semita iungi Europamque Asiamque vetat, quasque ordine gentes litore Abydeno maris alligat unda superni. fervet amor belli concussasque erigit urbes. aera domat Temese, quatitur navalibus ora Eubois, innumera resonant incude Mycenae, Pisa novat currus, Nemee dat terga ferarum, Cirrha sagittiferas certat stipare pharetras, Lerna gravis clipeos caesis vestire iuvencis. dat bello pedites Aetolus et asper Acarnan, Argos agit turmas, vacuantur pascua ditis Arcadiae, frenat celeres Epiros alumnos, Phocis et Aoniae iaculis rarescitis umbrae, murorum tormenta Pylos Messenaque tendunt. nulla inmunis humus; velluntur postibus altis arma olim dimissa patrum, flammisque liquescunt dona deum; ereptum superis Mars efferat aurum. nusquam umbrae veteres: minor Othrys et ardua sidunt Taygeta, exuti viderunt aera montes. iam natat omne nemus; caeduntur robora classi, silva minor remis. ferrum lassatur in usus innumeros, quod rostra liget, quod muniat arma, belligeros quod frenet equos, quod mille catenis squalentis nectat tunicas, quod sanguine fumet vulneraque alta bibat, quod conspirante veneno inpellat mortes; tenuant umentia saxa attritu et pigris addunt mucronibus iras. nec modus aut arcus lentare aut fundere glandes aut torrere sudes galeasque attollere conis. hos inter motus pigram gemit una quietem Thessalia et geminis incusat fata querellis, quod senior Peleus nec adhuc maturus Achilles. Iam Pelopis terras Graiumque exhauserat orbem praecipitans in transtra viros insanus equosque Bellipotens. fervent portus et operta carinis stagna suasque hiemes classis promota suosque attollit fluctus; ipsum iam puppibus aequor deficit et totos consumunt carbasa ventos. Prima ratis Danaas Hecateia congregat Aulis, rupibus expositis longique crepidine dorsi Euboicum scandens Aulis mare, litora multum montivagae dilecta deae, iuxtaque Caphereus latratum pelago tollens caput. ille Pelasgas ut vidit tranare rates, ter monte ter undis intonuit saevaeque dedit praesagia noctis. coetus ibi armorum Troiae fatalis, ibi ingens iuratur bellum, donec sol annuus omnes conficeret metas. tunc primum Graecia vires contemplata suas; tunc sparsa ac dissona moles in corpus vultumque coit et rege sub uno disposita est. sic curva feras indago latentes claudit et admotis paulatim cassibus artat. illae ignem sonitumque pavent diffusaque linquunt avia miranturque suum decrescere montem, donec in angustam ceciderunt undique vallem; inque vicem stupuere greges socioque timore mansuescunt: simul hirtus aper, simul ursa lupusque cogitur et captos contempsit cerva leones. Sed quamquam et gemini pariter sua bella capessant Atridae famamque avida virtute paternam Tydides Sthenelusque premant, nec cogitet annos Antilochus septemque Aiax umbone coruscet armenti reges atque aequum moenibus orbem, consiliisque armisque vigil contendat Ulixes: omnis in absentem belli manus ardet Achillem, nomen Achillis amant et in Hectora solus Achilles poscitur; illum unum Teucris Priamoque loquuntur fatalem. quis enim Haemoniis sub vallibus alter creverit effossa reptans nive? cuius adortus cruda rudimenta et teneros formaverit annos Centaurus? patrii propior cui linea caeli, quemve alium Stygios tulerit secreta per amnes Nereis et pulchros ferro praestruxerit artus? haec Graiae castris iterant traduntque cohortes. cedit turba ducum vincique haud maesta fatetur. sic cum pallentes Phlegraea in castra coirent caelicolae iamque Odrysiam Gradivus in hastam surgeret et Libycos Tritonia tolleret angues ingentemque manu curvaret Delius arcum, stabat anhela metu solum Natura Tonantem respiciens, quando ille hiemes tonitrusque vocaret nubibus, igniferam quot fulmina posceret Aetnen. Atque ibi dum mixta vallati plebe suorum et maris et belli consultant tempora reges, increpitans magno vatem Calchanta tumultu Protesilaus ait—namque huic bellare cupido praecipua et primae iam tunc data gloria mortis—: 'O nimium Phoebi tripodumque oblite tuorum Thestoride, quando ora deo possessa movebis iustius aut quaenam Parcarum occulta recludes? cernis ut ignotum cuncti stupeantque fremantque Aeaciden? sordet volgo Calydonius heros et magno genitus Telamone Aiaxque secundus; nos quoque—sed Mavors et Troia arrepta probabunt. illum neglectis—pudet heu!—ductoribus omnes belligerum ceu numen amant. dic ocius: aut cur serta comis et multus honos? quibus abditus oris quave iubes tellure peti? nam fama nec antris Chironis patria nec degere Peleos aula. heia, inrumpe deos et fata latentia vexa, laurigerosque ignes, si quando, avidissimus hauri! arma horrenda tibi saevosque remisimus enses, numquam has inbelles galea violabere vittas, sed felix numeroque ducum praestantior omni, si magnum Danais pro te dependis Achillem.' Iamdudum trepido circumfert lumina motu intrantemque deum primo pallore fatetur Thestorides; mox igne genas et sanguine torquens nec socios nec castra videt, sed caecus et absens nunc superum magnos deprendit in aethere coetus, nunc sagas adfatur aves, nunc dura sororum licia, turiferas modo consulit anxius aras flammarumque apicem rapit et caligine sacra pascitur. exsiliunt crines rigidisque laborat vitta comis, nec colla loco nec in ordine gressus. tandem fessa tremens longis mugitibus ora solvit, et oppositum vox eluctata furorem est: 'Quo rapis ingentem magni Chironis alumnum femineis, Nerei, dolis? huc mitte: quid aufers? non patiar: meus iste, meus. tu diva profundi? et me Phoebus agit. latebris quibus abdere temptas eversorem Asiae? video per Cycladas altas attonitam et turpi quaerentem litora furto. occidimus: placuit Lycomedis conscia tellus. o scelus! en fluxae veniunt in pectora vestes. scinde, puer, scinde et timidae ne cede parenti. ei mihi raptus abit! quaenam haec procul inproba virgo?' Hic nutante gradu stetit amissisque furoris viribus ante ipsas tremefactus conruit aras. tunc haerentem Ithacum Calydonius occupat heros: 'Nos vocat iste labor: neque enim comes ire recusem, si tua cura trahat. licet ille sonantibus antris Tethyos aversae gremioque prematur aquosi Nereos, invenies. tu tantum providus astu tende animum vigilem fecundumque erige pectus: non mihi quis vatum dubiis in casibus ausit fata videre prior.' subicit gavisus Ulixes: 'Sic deus omnipotens firmet, sic adnuat illa virgo paterna tibi! sed me spes lubrica tardat: grande quidem armatum castris inducere Achillem, sed si fata negent, quam foedum ac triste reverti! vota tamen Danaum non intemptata relinquam. iamque adeo aut aderit mecum Peleius heros, aut verum penitus latet et sine Apolline Calchas.' Conclamant Danai stimulatque Agamemno volentes. laxantur coetus resolutaque murmure laeto agmina discedunt, quales iam nocte propinqua e pastu referuntur aves, vel in antra reverti melle novo gravidas mitis videt Hybla catervas. nec mora, iam dextras Ithacesia carbasus auras poscit, et in remis hilaris sedere iuventus. At procul occultum falsi sub imagine sexus Aeaciden furto iam noverat una latenti Deidamia virum; sed opertae conscia culpae cuncta pavet tacitasque putat sentire sorores. namque ut virgineo stetit in grege durus Achilles exsolvitque rudem genetrix digressa pudorem, protinus elegit comitem, quamquam omnis in illum turba coit, blandeque novas nil tale timenti admovet insidias: illam sequiturque premitque improbus, illam oculis iterumque iterumque resumit. nunc nimius lateri non evitantis inhaeret, nunc levibus sertis, lapsis nunc sponte canistris, nunc thyrso parcente ferit, modo dulcia notae fila lyrae tenuesque modos et carmina monstrat Chironis ducitque manum digitosque sonanti infringit citharae, nunc occupat ora canentis et ligat amplexus et mille per oscula laudat. illa libens discit, quo vertice Pelion, et quis Aeacides, puerique auditum nomen et actus adsidue stupet et praesentem cantat Achillem. ipsa quoque et validos proferre modestius artus et tenuare rudes attrito pollice lanas demonstrat reficitque colos et perdita dura pensa manu; vocisque sonum pondusque tenentis, quodque fugit comites, nimio quod lumine sese figat et in verbis intempestivus anhelet, miratur; iam iamque dolos aperire parantem virginea levitate fugit prohibetque fateri. sic sub matre Rhea iuvenis regnator Olympi oscula securae dabat insidiosa sorori frater adhuc, medii donec reverentia cessit sanguinis et versos germana expavit amores. [tandem detecti timidae Nereidos astus.] Lucus Agenorei sublimis ad orgia Bacchi stabat et admissum caelo nemus; huius in umbra alternam renovare piae trieterida matres consuerant scissumque pecus terraque revulsas ferre trabes gratosque deo praestare furores. lex procul ire mares; iterat praecepta verendus ductor, inaccessumque viris edicitur antrum. nec satis est: stat fine dato metuenda sacerdos exploratque aditus, ne quis temerator oberret agmine femineo: tacitus sibi risit Achilles. illum virgineae ducentem signa catervae magnaque difficili solventem bracchia motu— et sexus pariter decet et mendacia matris— mirantur comites. nec iam pulcherrima turbae Deidamia suae tantumque admota superbo vincitur Aeacidae, quantum premit ipsa sorores. ut vero e tereti demisit nebrida collo errantesque sinus hedera collegit et alte cinxit purpureis flaventia tempora vittis vibravitque gravi redimitum missile dextra, attonito stat turba metu sacrisque relictis illum ambire libet pronosque attollere vultus. talis, ubi ad Thebas vultumque animumque remisit Euhius et patrio satiavit pectora luxu, serta comis mitramque levat thyrsumque virentem armat et hostiles invisit fortior Indos. Scandebat roseo medii fastigia caeli Luna iugo, totis ubi somnus inertior alis defluit in terras mutumque amplectitur orbem. consedere chori paulumque exercita pulsu aera tacent, tenero cum solus ab agmine Achilles haec secum: 'Quonam timidae commenta parentis usque feres? primumque imbelli carcere perdes florem animi? non tela licet Mavortia dextra, non trepidas agitare feras? ubi campus et amnes Haemonii? quaerisne meos, Sperchie, natatus promissasque comas? an desertoris alumni nullus honos, Stygiasque procul iam raptus ad umbras dicor, et orbatus plangit mea funera Chiron? tu nunc tela manu, nostros tu dirigis arcus nutritosque mihi scandis, Patrocle, iugales: ast ego pampineis diffundere bracchia thyrsis et tenuare colus—pudet haec taedetque fateri— iam scio. quin etiam dilectae virginis ignem aequaevamque facem captus noctesque diesque dissimulas. quonam usque premes urentia pectus vulnera? teque marem—pudet heu!—nec amore probabis?' Sic ait et densa noctis gavisus in umbra tempestiva suis torpere silentia furtis vi potitur votis et toto pectore veros admovet amplexus; vidit chorus omnis ab alto astrorum et tenerae rubuerunt cornua Lunae. illa quidem clamore nemus montemque replevit; sed Bacchi comites, discussa nube soporis, signa choris indicta putant; fragor undique notus tollitur, et thyrsos iterum vibrabat Achilles, ante tamen dubiam verbis solatus amicis: 'Ille ego—quid trepidas?—genitum quem caerula mater paene Iovi silvis nivibusque inmisit alendum Thessalicis. nec ego hos cultus aut foeda subissem tegmina, ni primo te visa in litore: cessi te propter, tibi pensa manu, tibi mollia gesto tympana. quid defles magno nurus addita ponto? quid gemis ingentes caelo paritura nepotes? "Sed pater—" ante igni ferroque excisa iacebit Scyros et in tumidas ibunt haec versa procellas moenia, quam saevo mea tu conubia pendas funere: non adeo parebimus omnia matri.' [vade sed ereptum celes taceasque pudorem.] Obstipuit tantis regina exterrita monstris, quamquam olim suspecta fides, et comminus ipsum horruit et facies multum mutata fatentis. quid faciat? casusne suos ferat ipsa parenti seque simul iuvenemque premat, fortassis acerbas hausurum poenas? et adhuc in corde manebat ille diu deceptus amor: silet aegra premitque iam commune nefas; unam placet addere furtis altricem sociam, precibus quae victa duorum adnuit. illa astu tacito raptumque pudorem surgentemque uterum atque aegros in pondere menses occuluit, plenis donec stata tempora metis attulit et partus index Lucina resolvit. Iamque per Aegaeos ibat Laertia flexus puppis, et innumerae mutabant Cyclades oras; iam Paros Olearosque latent; iam raditur alta Lemnos et a tergo decrescit Bacchica Naxos, ante oculos crescente Samo; iam Delos opacat aequor: ibi e celsa libant carchesia puppi responsique fidem et verum Calchanta precantur. audiit Arquitenens Zephyrumque e vertice Cynthi inpulit et dubiis pleno dedit omina velo. it pelago secura ratis: quippe alta Tonantis iussa Thetin certas fatorum vertere leges arcebant aegram lacrimis ac multa gementem, quod non erueret pontum ventisque fretisque omnibus invisum iam tunc sequeretur Ulixem. Frangebat radios humili iam pronus Olympo Phoebus et Oceani penetrabile litus anhelis promittebat equis, cum se scopulosa levavit Scyros; in hanc totos emisit puppe rudentes dux Laertiades sociisque resumere pontum imperat et remis Zephyros supplere cadentes. accedunt iuxta, et magis indubitata magisque Scyros erat placidique super Tritonia custos litoris. egressi numen venerantur amicae Aetolusque Ithacusque deae. tunc providus heros, hospita ne subito terrerent moenia coetu, puppe iubet remanere suos; ipse ardua fido cum Diomede petit. sed iam praevenerat arcis litoreae servator Abas ignotaque regi ediderat, sed Graia tamen, succedere terris carbasa. procedunt, gemini ceu foedere iuncto hiberna sub nocte lupi: licet et sua pulset natorumque fames, penitus rabiemque minasque dissimulant humilesque meant, ne nuntiet hostes cura canum et trepidos moneat vigilare magistros. Sic segnes heroes eunt campumque patentem, qui medius portus celsamque interiacet urbem, alterno sermone terunt; prior occupat acer Tydides: 'Qua nunc verum ratione paramus scrutari? namque ambiguo sub pectore pridem verso, quid inbelles thyrsos mercatus et aera urbibus in mediis Baccheaque terga mitrasque huc tuleris varioque aspersas nebridas auro? hisne gravem Priamo Phrygibusque armabis Achillem?' illi subridens Ithacus paulum ore remisso: 'Haec tibi, virginea modo si Lycomedis in aula est fraude latens, ultro confessum in proelia ducent Peliden; tu cuncta citus de puppe memento ferre, ubi tempus erit, clipeumque his iungere donis, qui pulcher signis auroque asperrimus astat; nec sat erit: tecum lituo bonus adsit Agyrtes occultamque tubam tacitos adportet in usus.' Dixerat, atque ipso portarum in limine regem cernit et ostensa pacem praefatus oliva: 'Magna, reor, pridemque tuas pervenit ad aures fama trucis belli, regum placidissime, quod nunc Europamque Asiamque quatit. si nomina forte huc perlata ducum, fidit quibus ultor Atrides: hic tibi, quem tanta meliorem stirpe creavit magnanimus Tydeus, Ithaces ego ductor Ulixes. causa viae—metuam quid enim tibi cuncta fateri, cum Graius notaque fide celeberrimus?—: imus explorare aditus invisaque litora Troiae, quidve parent—' medio sermone intercipit ille: 'Adnuerit Fortuna, precor, dextrique secundent ista dei! nunc hospitio mea tecta piumque inlustrate larem.' simul intra limina ducit. nec mora, iam mensas famularis turba torosque instruit. interea visu perlustrat Ulixes scrutaturque domum, si qua vestigia magnae virginis aut dubia facies suspecta figura; porticibusque vagis errat totosque penates, ceu miretur, obit: velut ille cubilia praedae indubitata tenens muto legit arva Molosso venator, videat donec sub frondibus hostem porrectum somno positosque in caespite dentes. Rumor in arcana iamdudum perstrepit aula, virginibus qua fida domus, venisse Pelasgum ductores Graiamque ratem sociosque receptos. iure pavent aliae, sed vix nova gaudia celat Pelides avidusque novos heroas et arma vel talis vidisse cupit. iamque atria fervent regali strepitu et picto discumbitur auro, cum pater ire iubet natas comitesque pudicas natarum. subeunt, quales Maeotide ripa, cum Scythicas rapuere domos et capta Getarum moenia, sepositis epulantur Amazones armis. tum vero intentus vultus ac pectora Ulixes perlibrat visu, sed nox inlataque fallunt lumina et extemplo latuit mensura iacentum. at tamen erectumque genas oculisque vagantem nullaque virginei servantem signa pudoris defigit comitique obliquo lumine monstrat. quid nisi praecipitem blando complexa moneret Deidamia sinu nudataque pectora semper exsertasque manus umerosque in veste teneret et prodire toris et poscere vina vetaret saepius et fronti crinale reponeret aurum? [Argolicis ducibus iam tunc patuisset Achilles.] Ut placata fames epulis bis terque repostis, rex prior adloquitur paterisque hortatur Achivos: 'Invideo vestris, fateor, decora inclita gentis Argolicae, coeptis; utinam et mihi fortior aetas, quaeque fuit, Dolopas cum Scyria litora adortos perdomui, fregique vadis, quae signa triumphi vidistis celsa murorum in fronte, carinas! saltem si suboles, aptum quam mittere bello— nunc ipsi viresque meas et cara videtis pignora: quando novos dabit haec mihi turba nepotes?' dixerat, et sollers arrepto tempore Ulixes: 'Haut spernenda cupis; quis enim non visere gentes innumeras variosque duces atque agmina regum ardeat? omne simul roburque decusque potentis Europae meritos ultro iuravit in enses. rura urbesque vacant, montes spoliavimus altos, omne fretum longa velorum obtexitur umbra; tradunt arma patres, rapit inrevocata iuventus. non alias umquam tantae data copia famae fortibus aut campo maiore exercita virtus.' aspicit intentum vigilique haec aure trahentem, cum paveant aliae demissaque lumina flectant, atque iterat: 'Quisquis proavis et gente superba, quisquis equo iaculoque potens, qui praevalet arcu, omnis honos illic, illic ingentia certant nomina: vix timidae matres aut agmina cessant virginea; o multum steriles damnatus in annos invisusque deis, si quem haec nova gloria segnem praeterit.' exisset stratis, ni provida signo Deidamia dato cunctas hortata sorores liquisset mensas ipsum complexa. sed haeret respiciens Ithacum coetuque novissimus exit. ille quoque incepto paulum ex sermone remittit, pauca tamen iungens: 'At tu tranquillus in alta pace mane carisque para conubia natis, quas tibi sidereis divarum voltibus aequas fors dedit. ut me olim tacitum reverentia tangit! is decor et formae species permixta virili.' occurrit genitor: 'Quid si aut Bacchea ferentes orgia, Palladias aut circum videris aras? et dabimus, si forte novus cunctabitur auster.' excipiunt cupidi et tacitis spes addita votis. cetera depositis Lycomedis regia curis tranquilla sub pace silet, sed longa sagaci nox Ithaco, lucemque cupit somnumque gravatur. Vixdum exorta dies et iam comitatus Agyrte Tydides aderat praedictaque dona ferebat. nec minus egressae thalamo Scyreides ibant ostentare choros promissaque sacra verendis hospitibus. nitet ante alias regina comesque Pelides: qualis Siculae sub rupibus Aetnae Naidas Hennaeas inter Diana feroxque Pallas et Elysii lucebat sponsa tyranni. iamque movent gressus thiasisque Ismenia buxus signa dedit, quater aera Rheae, quater enthea pulsant terga manu variosque quater legere recursus. tunc thyrsos pariterque levant pariterque reponunt multiplicantque gradum, modo quo Curetes in actu quoque pii Samothraces eunt, nunc obvia versae pectine Amazonio, modo quo citat orbe Lacaenas Delia plaudentesque suis intorquet Amyclis. tunc vero, tunc praecipue manifestus Achilles nec servare vices nec bracchia iungere curat; tunc molles gressus, tunc aspernatur amictus plus solito rumpitque choros et plurima turbat. sic indignantem thyrsos acceptaque matris tympana iam tristes spectabant Penthea Thebae. Solvuntur laudata cohors repetuntque paterna limina, ubi in mediae iamdudum sedibus aulae munera virgineos visus tractura locarat Tydides, signum hospitii pretiumque laboris, hortaturque legant, nec rex placidissimus arcet. heu simplex nimiumque rudis, qui callida dona Graiorumque dolos variumque ignoret Ulixem! hic aliae, qua sexus iners naturaque ducit, aut teretes thyrsos aut respondentia temptant tympana, gemmatis aut nectunt tempora limbis; arma vident magnoque putant donata parenti. at ferus Aeacides, radiantem ut comminus orbem caelatum pugnas—saevis et forte rubebat bellorum maculis—adclinem conspicit hastae, infremuit torsitque genas, et fronte relicta surrexere comae; nusquam mandata parentis, nusquam occultus amor, totoque in pectore Troia est. ut leo, materno cum raptus ab ubere mores accepit pectique iubas hominemque vereri edidicit nullasque rapi nisi iussus in iras, si semel adverso radiavit lumine ferrum, eiurata fides domitorque inimicus, in illum prima fames, timidoque pudet servisse magistro. ut vero accessit propius luxque aemula vultum reddidit et simili talem se vidit in auro, horruit erubuitque simul. tunc acer Ulixes admotus lateri summissa voce: 'Quid haeres? scimus' ait, 'tu semiferi Chironis alumnus, tu caeli pelagique nepos, te Dorica classis, te tua suspensis exspectat Graecia signis, ipsaque iam dubiis nutant tibi Pergama muris. heia, abrumpe moras! sine perfida palleat Ide, et iuvet haec audire patrem, pudeatque dolosam sic pro te timuisse Thetin.' iam pectus amictu laxabat, cum grande tuba sic iussus Agyrtes insonuit; fugiunt disiectis undique donis inplorantque patrem commotaque proelia credunt. illius intactae cecidere a pectore vestes, iam clipeus breviorque manu consumitur hasta— mira fides—Ithacumque umeris excedere visus Aetolumque ducem: tantum subita arma calorque Martius horrenda confundit luce penates. inmanisque gradu, ceu protinus Hectora poscens, stat medius trepidante domo, Peleaque virgo quaeritur. Ast alia plangebat parte retectos Deidamia dolos, cuius cum grandia primum lamenta et notas accepit pectore voces, haesit et occulto virtus infracta calore est. demittit clipeum regisque ad limina versus attonitum factis inopinaque monstra paventem, sicut erat, nudis Lycomedem adfatur in armis: 'Me tibi, care pater—dubium dimitte pavorem—, me dedit alma Thetis: te pridem tanta manebat gloria; quaesitum Danais tu mittis Achillem, gratior et magno, si fas dixisse, parente et dulci Chirone mihi. sed corda parumper huc adverte libens atque has bonus accipe voces: Peleus te nato socerum et Thetis hospita iungunt adlegantque suos utroque a sanguine divos. unam virgineo natarum ex agmine poscunt: dasne? an gens humilis tibi degeneresque videmur? non renuis? iunge ergo manus et concipe foedus atque ignosce tuis. tacito iam cognita furto Deidamia mihi; quid enim his obstare lacertis, qua potuit nostras possessa repellere vires? me luere ista iube; pono arma et reddo Pelasgis et maneo. quid triste fremis? quid lumina mutas? iam socer es'—natum ante pedes prostravit et addit— 'iamque avus. inmitis quotiens iterabitur ensis, turba sumus.' tunc et Danai per sacra fidemque hospitii blandusque precum conpellit Ulixes. ille, etsi carae conperta iniuria natae et Thetidis mandata movent prodique videtur depositum tam grande deae, tamen obvius ire tot metuit fatis Argivaque bella morari; fac velit: ipsam illic matrem sprevisset Achilles. nec tamen abnuerit genero se iungere tali: vincitur. arcanis effert pudibunda tenebris Deidamia gradum, veniae nec protinus amens credit et opposito genitorem placat Achille. Mittitur Haemoniam, magnis qui Pelea factis impleat et classem comitesque in proelia poscat. nec non et geminas regnator Scyrius alnos deducit genero viresque excusat Achivis. tunc epulis consumpta dies, tandemque retectum foedus et intrepidos nox conscia iungit amantes. Illius ante oculos nova bella et Xanthus et Ide Argolicaeque rates, atque ipsas cogitat undas auroramque timet. cara cervice mariti fusa novi lacrimas iam solvit et occupat artus: 'Aspiciamne iterum meque hoc in pectore ponam, Aeacide? rursusque tuos dignabere portus, an tumidus Teucrosque lares et capta reportans Pergama virgineae noles meminisse latebrae? quid precer, heu! timeamve prius? quidve anxia mandem, cui vix flere vacat? modo te nox una deditque inviditque mihi. thalamis haec tempora nostris? hicne est liber hymen? o dulcia furta dolique, o timor! abripitur miserae permissus Achilles. i—neque enim tantos ausim revocare paratus—, i cautus, nec vana Thetin timuisse memento, i felix nosterque redi! nimis improba posco: iam te sperabunt lacrimis planctuque decorae Troades optabuntque tuis dare colla catenis et patriam pensare toris, aut ipsa placebit Tyndaris, incesta nimium laudata rapina. ast egomet primae puerilis fabula culpae narrabor famulis aut dissimulata latebo. quin age, duc comitem; cur non ego Martia tecum signa feram? tu thyrsa manu Baccheaque mecum sacra, quod infelix non credet Troia, tulisti. attamen hunc, quem maesta mihi solacia linquis, hunc saltem sub corde tene et concede precanti hoc solum, pariat ne quid tibi barbara coniunx, ne qua det indignos Thetidi captiva nepotes.' talia dicentem non ipse inmotus Achilles solatur iuratque fidem iurataque fletu spondet et ingentis famulas captumque reversus Ilion et Phrygiae promittit munera gazae. inrita ventosae rapiebant verba procellae.