Logo
spico, spicare, -, spicatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st
Frequency:
Very Rare
Dictionary:
Lewis & Short
Age:
Later
= furnish with spikes; provide ears;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1spicospicamus
2spicasspicatis
3spicatspicant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentspicare
passivepresentspicari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
spica
spicate
future
PersonSingularPlural
2
spicato
spicatote
3
spicato
spicanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
spicare
spicamini
future
PersonSingularPlural
2
spicator
3
spicator
spicantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
spicatus
spicati
Gen.
spicati
spicatorum
Dat.
spicato
Acc.
spicatum
spicatos
Voc.
spicate
spicati
Abl.
spicato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
spicata
spicatae
Gen.
spicatae
spicatarum
Dat.
spicatae
Acc.
spicatam
spicatas
Voc.
spicata
spicatae
Abl.
spicata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
spicatum
spicata
Gen.
spicati
spicatorum
Dat.
spicato
Acc.
spicatum
spicata
Voc.
spicatum
spicata
Abl.
spicato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
spicandus
Gen.
spicandi
Dat.
spicando
Acc.
spicandum
Voc.
spicande
Abl.
spicando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
spicanda
Gen.
spicandae
Dat.
spicandae
Acc.
spicandam
Voc.
spicanda
Abl.
spicanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
spicandum
Gen.
spicandi
Dat.
spicando
Acc.
spicandum
Voc.
spicandum
Abl.
spicando

Supines

accusative: spicatum; ablative: spicatu

Examples

Loading examples…