solitarius, solitaria, solitarium:
Adjective · 1st declension · variant: 1st · comparison: positive
- Frequency:
- Frequent
- Dictionary:
- Oxford Latin Dictionary (OLD)
= solitary, living/acting on one's own; single (combat); without companion; sole;
Inflections
positive
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | solitarius | solitarii |
| Gen. | solitarii | solitariorum |
| Dat. | solitario | — |
| Acc. | solitarium | solitarios |
| Voc. | solitarie | solitarii |
| Abl. | solitario | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | solitaria | solitariae |
| Gen. | solitariae | solitariarum |
| Dat. | solitariae | — |
| Acc. | solitariam | solitarias |
| Voc. | solitaria | solitariae |
| Abl. | solitaria | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | solitarium | solitaria |
| Gen. | solitarii | solitariorum |
| Dat. | solitario | — |
| Acc. | solitarium | solitaria |
| Voc. | solitarium | solitaria |
| Abl. | solitario | — |
Examples
Loading examples…
