Logo
retempto, retemptare, retemptavi, retemptatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Lesser
Dictionary:
Lewis & Short
= reattempt; try again; (=retento);

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1retemptoretemptamus
2retemptasretemptatis
3retemptatretemptant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentretemptare
activeperfectretemptavisse
passivepresentretemptari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
retempta
retemptate
future
PersonSingularPlural
2
retemptato
retemptatote
3
retemptato
retemptanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
retemptare
retemptamini
future
PersonSingularPlural
2
retemptator
3
retemptator
retemptantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
retemptatus
retemptati
Gen.
retemptati
retemptatorum
Dat.
retemptato
Acc.
retemptatum
retemptatos
Voc.
retemptate
retemptati
Abl.
retemptato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
retemptata
retemptatae
Gen.
retemptatae
retemptatarum
Dat.
retemptatae
Acc.
retemptatam
retemptatas
Voc.
retemptata
retemptatae
Abl.
retemptata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
retemptatum
retemptata
Gen.
retemptati
retemptatorum
Dat.
retemptato
Acc.
retemptatum
retemptata
Voc.
retemptatum
retemptata
Abl.
retemptato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
retemptandus
Gen.
retemptandi
Dat.
retemptando
Acc.
retemptandum
Voc.
retemptande
Abl.
retemptando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
retemptanda
Gen.
retemptandae
Dat.
retemptandae
Acc.
retemptandam
Voc.
retemptanda
Abl.
retemptanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
retemptandum
Gen.
retemptandi
Dat.
retemptando
Acc.
retemptandum
Voc.
retemptandum
Abl.
retemptando

Supines

accusative: retemptatum; ablative: retemptatu

Examples

Loading examples…