Logo
proco, procare, procoravi, procoratus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= urge/press (w/commands/suits); woo, importune for one's hand; ask/demand (L+S);

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1procoprocamus
2procasprocatis
3procatprocant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentprocare
activeperfectprocoravisse
passivepresentprocari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
proca
procate
future
PersonSingularPlural
2
procato
procatote
3
procato
procanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
procare
procamini
future
PersonSingularPlural
2
procator
3
procator
procantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
procoratus
procorati
Gen.
procorati
procoratorum
Dat.
procorato
Acc.
procoratum
procoratos
Voc.
procorate
procorati
Abl.
procorato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
procorata
procoratae
Gen.
procoratae
procoratarum
Dat.
procoratae
Acc.
procoratam
procoratas
Voc.
procorata
procoratae
Abl.
procorata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
procoratum
procorata
Gen.
procorati
procoratorum
Dat.
procorato
Acc.
procoratum
procorata
Voc.
procoratum
procorata
Abl.
procorato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
procandus
Gen.
procandi
Dat.
procando
Acc.
procandum
Voc.
procande
Abl.
procando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
procanda
Gen.
procandae
Dat.
procandae
Acc.
procandam
Voc.
procanda
Abl.
procanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
procandum
Gen.
procandi
Dat.
procando
Acc.
procandum
Voc.
procandum
Abl.
procando

Supines

accusative: procoratum; ablative: procoratu

Examples

Loading examples…