Logo
poenio, poenire, poenivi, poenitus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 4th · Transitive
Frequency:
Frequent
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= punish (person/offense), inflict punishment; avenge, extract retribution;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1poeniopoenimus
2poenispoenitis
3poenitpoeniunt

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentpoenire
activeperfectpoenivisse
passivepresentpoeniri

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
poeni
poenite
future
PersonSingularPlural
2
poenito
poenitote
3
poenito
poeniunto

passive

present
PersonSingularPlural
2
poenire
poenimini
future
PersonSingularPlural
2
poenitor
3
poenitor
poeniuntor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
poenitus
poeniti
Gen.
poeniti
poenitorum
Dat.
poenito
Acc.
poenitum
poenitos
Voc.
poenite
poeniti
Abl.
poenito

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
poenita
poenitae
Gen.
poenitae
poenitarum
Dat.
poenitae
Acc.
poenitam
poenitas
Voc.
poenita
poenitae
Abl.
poenita

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
poenitum
poenita
Gen.
poeniti
poenitorum
Dat.
poenito
Acc.
poenitum
poenita
Voc.
poenitum
poenita
Abl.
poenito

Supines

accusative: poenitum; ablative: poenitu

Examples

Loading examples…