Logo
occlamito, occlamitare, -, -:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Intransitive
Frequency:
Very Rare
Dictionary:
Lewis & Short
Age:
Early
= cry aloud; bawl out;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1occlamitoocclamitamus
2occlamitasocclamitatis
3occlamitatocclamitant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentocclamitare
passivepresentocclamitari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
occlamita
occlamitate
future
PersonSingularPlural
2
occlamitato
occlamitatote
3
occlamitato
occlamitanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
occlamitare
occlamitamini
future
PersonSingularPlural
2
occlamitator
3
occlamitator
occlamitantor

Participles

Present Active Participle

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
occlamitantia
Acc.
occlamitans
occlamitantia
Voc.
occlamitantia

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
occlamitandus
Gen.
occlamitandi
Dat.
occlamitando
Acc.
occlamitandum
Voc.
occlamitande
Abl.
occlamitando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
occlamitanda
Gen.
occlamitandae
Dat.
occlamitandae
Acc.
occlamitandam
Voc.
occlamitanda
Abl.
occlamitanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
occlamitandum
Gen.
occlamitandi
Dat.
occlamitando
Acc.
occlamitandum
Voc.
occlamitandum
Abl.
occlamitando

Examples

Loading examples…