Logo
ministro, ministrare, ministravi, ministratus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Takes dative
Frequency:
Frequent
= attend (to), serve, furnish; supply;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1ministroministramus
2ministrasministratis
3ministratministrant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentministrare
activeperfectministravisse
passivepresentministrari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
ministra
ministrate
future
PersonSingularPlural
2
ministrato
ministratote
3
ministrato
ministranto

passive

present
PersonSingularPlural
2
ministrare
ministramini
future
PersonSingularPlural
2
ministrator
3
ministrator
ministrantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
ministratus
ministrati
Gen.
ministrati
ministratorum
Dat.
ministrato
Acc.
ministratum
ministratos
Voc.
ministrate
ministrati
Abl.
ministrato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
ministrata
ministratae
Gen.
ministratae
ministratarum
Dat.
ministratae
Acc.
ministratam
ministratas
Voc.
ministrata
ministratae
Abl.
ministrata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
ministratum
ministrata
Gen.
ministrati
ministratorum
Dat.
ministrato
Acc.
ministratum
ministrata
Voc.
ministratum
ministrata
Abl.
ministrato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
ministrandus
Gen.
ministrandi
Dat.
ministrando
Acc.
ministrandum
Voc.
ministrande
Abl.
ministrando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
ministranda
Gen.
ministrandae
Dat.
ministrandae
Acc.
ministrandam
Voc.
ministranda
Abl.
ministranda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
ministrandum
Gen.
ministrandi
Dat.
ministrando
Acc.
ministrandum
Voc.
ministrandum
Abl.
ministrando

Supines

accusative: ministratum; ablative: ministratu

Examples

Loading examples…