Logo
irruo, irruere, irrui, irrutus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Frequent
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= intrude/encroach/invade, force way in; demolish (Souter); cause to collapse;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1irruoirruimus
2irruisirruitis
3irruitirruunt

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentirruere
activeperfectirruisse
passivepresentirrui

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
irrue
irruite
future
PersonSingularPlural
2
irruito
irruitote
3
irruito
irruunto

passive

present
PersonSingularPlural
2
irruere
irruimini
future
PersonSingularPlural
2
irruitor
3
irruitor
irruuntor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
irrutus
irruti
Gen.
irruti
irrutorum
Dat.
irruto
Acc.
irrutum
irrutos
Voc.
irrute
irruti
Abl.
irruto

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
irruta
irrutae
Gen.
irrutae
irrutarum
Dat.
irrutae
Acc.
irrutam
irrutas
Voc.
irruta
irrutae
Abl.
irruta

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
irrutum
irruta
Gen.
irruti
irrutorum
Dat.
irruto
Acc.
irrutum
irruta
Voc.
irrutum
irruta
Abl.
irruto

Supines

accusative: irrutum; ablative: irrutu

Examples

Loading examples…