irruo, irruere, irrui, -:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st · Intransitive
- Frequency:
- Common
- Dictionary:
- Lewis & Short
= rush into; invade;
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | irruo | irruimus |
| 2 | irruis | irruitis |
| 3 | irruit | irruunt |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| active | present | irruere |
| active | perfect | irruisse |
| passive | present | irrui |
Imperatives
active
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | irrue | irruite |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | irruito | irruitote |
| 3 | irruito | irruunto |
passive
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | irruere | irruimini |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | irruitor | — |
| 3 | irruitor | irruuntor |
Participles
Present Active Participle
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | — | irruentia |
| Acc. | irruens | irruentia |
| Voc. | — | irruentia |
Examples
Loading examples…
