Logo
irrumpo, irrumpere, irrupi, irruptus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st
Frequency:
Very Frequent
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= invade; break/burst/force/rush in/upon/into, penetrate; intrude on; interrupt;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1irrumpoirrumpimus
2irrumpisirrumpitis
3irrumpitirrumpunt

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentirrumpere
activeperfectirrupisse
passivepresentirrumpi

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
irrumpe
irrumpite
future
PersonSingularPlural
2
irrumpito
irrumpitote
3
irrumpito
irrumpunto

passive

present
PersonSingularPlural
2
irrumpere
irrumpimini
future
PersonSingularPlural
2
irrumpitor
3
irrumpitor
irrumpuntor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
irruptus
irrupti
Gen.
irrupti
irruptorum
Dat.
irrupto
Acc.
irruptum
irruptos
Voc.
irrupte
irrupti
Abl.
irrupto

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
irrupta
irruptae
Gen.
irruptae
irruptarum
Dat.
irruptae
Acc.
irruptam
irruptas
Voc.
irrupta
irruptae
Abl.
irrupta

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
irruptum
irrupta
Gen.
irrupti
irruptorum
Dat.
irrupto
Acc.
irruptum
irrupta
Voc.
irruptum
irrupta
Abl.
irrupto

Supines

accusative: irruptum; ablative: irruptu

Examples

Loading examples…