Logo
irrumo, irrumare, irrumavi, irrumatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Uncommon
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= force receptive male oral sex; treat in shameful manner; abuse; defile; (rude);

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1irrumoirrumamus
2irrumasirrumatis
3irrumatirrumant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentirrumare
activeperfectirrumavisse
passivepresentirrumari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
irruma
irrumate
future
PersonSingularPlural
2
irrumato
irrumatote
3
irrumato
irrumanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
irrumare
irrumamini
future
PersonSingularPlural
2
irrumator
3
irrumator
irrumantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
irrumatus
irrumati
Gen.
irrumati
irrumatorum
Dat.
irrumato
Acc.
irrumatum
irrumatos
Voc.
irrumate
irrumati
Abl.
irrumato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
irrumata
irrumatae
Gen.
irrumatae
irrumatarum
Dat.
irrumatae
Acc.
irrumatam
irrumatas
Voc.
irrumata
irrumatae
Abl.
irrumata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
irrumatum
irrumata
Gen.
irrumati
irrumatorum
Dat.
irrumato
Acc.
irrumatum
irrumata
Voc.
irrumatum
irrumata
Abl.
irrumato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
irrumandus
Gen.
irrumandi
Dat.
irrumando
Acc.
irrumandum
Voc.
irrumande
Abl.
irrumando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
irrumanda
Gen.
irrumandae
Dat.
irrumandae
Acc.
irrumandam
Voc.
irrumanda
Abl.
irrumanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
irrumandum
Gen.
irrumandi
Dat.
irrumando
Acc.
irrumandum
Voc.
irrumandum
Abl.
irrumando

Supines

accusative: irrumatum; ablative: irrumatu

Examples

Loading examples…