Logo
intono, intonare, intonui, intonitus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st
Frequency:
Lesser
= thunder;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1intonointonamus
2intonasintonatis
3intonatintonant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentintonare
activeperfectintonuisse
passivepresentintonari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
intona
intonate
future
PersonSingularPlural
2
intonato
intonatote
3
intonato
intonanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
intonare
intonamini
future
PersonSingularPlural
2
intonator
3
intonator
intonantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
intonitus
intoniti
Gen.
intoniti
intonitorum
Dat.
intonito
Acc.
intonitum
intonitos
Voc.
intonite
intoniti
Abl.
intonito

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
intonita
intonitae
Gen.
intonitae
intonitarum
Dat.
intonitae
Acc.
intonitam
intonitas
Voc.
intonita
intonitae
Abl.
intonita

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
intonitum
intonita
Gen.
intoniti
intonitorum
Dat.
intonito
Acc.
intonitum
intonita
Voc.
intonitum
intonita
Abl.
intonito

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
intonandus
Gen.
intonandi
Dat.
intonando
Acc.
intonandum
Voc.
intonande
Abl.
intonando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
intonanda
Gen.
intonandae
Dat.
intonandae
Acc.
intonandam
Voc.
intonanda
Abl.
intonanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
intonandum
Gen.
intonandi
Dat.
intonando
Acc.
intonandum
Voc.
intonandum
Abl.
intonando

Supines

accusative: intonitum; ablative: intonitu

Examples

Loading examples…