Logo
improbo, improbare, improbavi, improbatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= disapprove of, express disapproval of, condemn; reject;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1improboimprobamus
2improbasimprobatis
3improbatimprobant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentimprobare
activeperfectimprobavisse
passivepresentimprobari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
improba
improbate
future
PersonSingularPlural
2
improbato
improbatote
3
improbato
improbanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
improbare
improbamini
future
PersonSingularPlural
2
improbator
3
improbator
improbantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
improbatus
improbati
Gen.
improbati
improbatorum
Dat.
improbato
Acc.
improbatum
improbatos
Voc.
improbate
improbati
Abl.
improbato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
improbata
improbatae
Gen.
improbatae
improbatarum
Dat.
improbatae
Acc.
improbatam
improbatas
Voc.
improbata
improbatae
Abl.
improbata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
improbatum
improbata
Gen.
improbati
improbatorum
Dat.
improbato
Acc.
improbatum
improbata
Voc.
improbatum
improbata
Abl.
improbato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
improbandus
Gen.
improbandi
Dat.
improbando
Acc.
improbandum
Voc.
improbande
Abl.
improbando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
improbanda
Gen.
improbandae
Dat.
improbandae
Acc.
improbandam
Voc.
improbanda
Abl.
improbanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
improbandum
Gen.
improbandi
Dat.
improbando
Acc.
improbandum
Voc.
improbandum
Abl.
improbando

Supines

accusative: improbatum; ablative: improbatu

Examples

Loading examples…