Logo
imperito, imperitare, imperitavi, imperitatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st
Frequency:
Lesser
= command, govern;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1imperitoimperitamus
2imperitasimperitatis
3imperitatimperitant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentimperitare
activeperfectimperitavisse
passivepresentimperitari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
imperita
imperitate
future
PersonSingularPlural
2
imperitato
imperitatote
3
imperitato
imperitanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
imperitare
imperitamini
future
PersonSingularPlural
2
imperitator
3
imperitator
imperitantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
imperitatus
imperitati
Gen.
imperitati
imperitatorum
Dat.
imperitato
Acc.
imperitatum
imperitatos
Voc.
imperitate
imperitati
Abl.
imperitato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
imperitata
imperitatae
Gen.
imperitatae
imperitatarum
Dat.
imperitatae
Acc.
imperitatam
imperitatas
Voc.
imperitata
imperitatae
Abl.
imperitata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
imperitatum
imperitata
Gen.
imperitati
imperitatorum
Dat.
imperitato
Acc.
imperitatum
imperitata
Voc.
imperitatum
imperitata
Abl.
imperitato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
imperitandus
Gen.
imperitandi
Dat.
imperitando
Acc.
imperitandum
Voc.
imperitande
Abl.
imperitando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
imperitanda
Gen.
imperitandae
Dat.
imperitandae
Acc.
imperitandam
Voc.
imperitanda
Abl.
imperitanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
imperitandum
Gen.
imperitandi
Dat.
imperitando
Acc.
imperitandum
Voc.
imperitandum
Abl.
imperitando

Supines

accusative: imperitatum; ablative: imperitatu

Examples

Loading examples…