Logo
frustror, frustrari, frustratus sum:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Deponent
Frequency:
Frequent
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= disappoint, frustrate, deceive (w/false hope); escape/elude; baffle/evade; fail;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1frustrorfrustramur
2frustrarisfrustramini
3frustraturfrustrantur

Infinitives

VoiceTenseForms
passivepresentfrustrari

Imperatives

passive

present
PersonSingularPlural
2
frustrare
frustramini
future
PersonSingularPlural
2
frustrator
3
frustrator
frustrantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
frustratus
frustrati
Gen.
frustrati
frustratorum
Dat.
frustrato
Acc.
frustratum
frustratos
Voc.
frustrate
frustrati
Abl.
frustrato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
frustrata
frustratae
Gen.
frustratae
frustratarum
Dat.
frustratae
Acc.
frustratam
frustratas
Voc.
frustrata
frustratae
Abl.
frustrata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
frustratum
frustrata
Gen.
frustrati
frustratorum
Dat.
frustrato
Acc.
frustratum
frustrata
Voc.
frustratum
frustrata
Abl.
frustrato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
frustrandus
Gen.
frustrandi
Dat.
frustrando
Acc.
frustrandum
Voc.
frustrande
Abl.
frustrando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
frustranda
Gen.
frustrandae
Dat.
frustrandae
Acc.
frustrandam
Voc.
frustranda
Abl.
frustranda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
frustrandum
Gen.
frustrandi
Dat.
frustrando
Acc.
frustrandum
Voc.
frustrandum
Abl.
frustrando

Supines

accusative: frustratum; ablative: frustratu

Examples

Loading examples…