Logo
emoneo, emonere, emonui, emonitus:
Verb · 2nd conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Very Rare
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= exhort; admonish earnestly; warn (Ecc);

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1emoneoemonemus
2emonesemonetis
3emonetemonent

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentemonere
activeperfectemonuisse
passivepresentemoneri

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
emone
emonete
future
PersonSingularPlural
2
emoneto
emonetote
3
emoneto
emonento

passive

present
PersonSingularPlural
2
emonere
emonemini
future
PersonSingularPlural
2
emonetor
3
emonetor
emonentor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
emonitus
emoniti
Gen.
emoniti
emonitorum
Dat.
emonito
Acc.
emonitum
emonitos
Voc.
emonite
emoniti
Abl.
emonito

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
emonita
emonitae
Gen.
emonitae
emonitarum
Dat.
emonitae
Acc.
emonitam
emonitas
Voc.
emonita
emonitae
Abl.
emonita

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
emonitum
emonita
Gen.
emoniti
emonitorum
Dat.
emonito
Acc.
emonitum
emonita
Voc.
emonitum
emonita
Abl.
emonito

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
emonendus
Gen.
emonendi
Dat.
emonendo
Acc.
emonendum
Voc.
emonende
Abl.
emonendo
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
emonenda
Gen.
emonendae
Dat.
emonendae
Acc.
emonendam
Voc.
emonenda
Abl.
emonenda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
emonendum
Gen.
emonendi
Dat.
emonendo
Acc.
emonendum
Voc.
emonendum
Abl.
emonendo

Supines

accusative: emonitum; ablative: emonitu

Examples

Loading examples…