Logo
disrumpo, disrumpere, disrupi, disruptus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= cause to break apart/off, shatter/burst/split, disrupt/sever; (PASS) get broken;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1disrumpodisrumpimus
2disrumpisdisrumpitis
3disrumpitdisrumpunt

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentdisrumpere
activeperfectdisrupisse
passivepresentdisrumpi

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
disrumpe
disrumpite
future
PersonSingularPlural
2
disrumpito
disrumpitote
3
disrumpito
disrumpunto

passive

present
PersonSingularPlural
2
disrumpere
disrumpimini
future
PersonSingularPlural
2
disrumpitor
3
disrumpitor
disrumpuntor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
disruptus
disrupti
Gen.
disrupti
disruptorum
Dat.
disrupto
Acc.
disruptum
disruptos
Voc.
disrupte
disrupti
Abl.
disrupto

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
disrupta
disruptae
Gen.
disruptae
disruptarum
Dat.
disruptae
Acc.
disruptam
disruptas
Voc.
disrupta
disruptae
Abl.
disrupta

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
disruptum
disrupta
Gen.
disrupti
disruptorum
Dat.
disrupto
Acc.
disruptum
disrupta
Voc.
disruptum
disrupta
Abl.
disrupto

Supines

accusative: disruptum; ablative: disruptu

Examples

Loading examples…