disrationo, disrationare, disrationavi, disrationatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st
- Frequency:
- Very Rare
- Dictionary:
- Bracton
- Age:
- Medieval
- Field:
- Government
= deraign; put into disorder; disarrange; be discharged from order (eccles.);
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | disrationo | disrationamus |
| 2 | disrationas | disrationatis |
| 3 | disrationat | disrationant |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| active | present | disrationare |
| active | perfect | disrationavisse |
| passive | present | disrationari |
Imperatives
active
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | disrationa | disrationate |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | disrationato | disrationatote |
| 3 | disrationato | disrationanto |
passive
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | disrationare | disrationamini |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | disrationator | — |
| 3 | disrationator | disrationantor |
Participles
Perfect Passive Participle
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | disrationatus | disrationati |
| Gen. | disrationati | disrationatorum |
| Dat. | disrationato | — |
| Acc. | disrationatum | disrationatos |
| Voc. | disrationate | disrationati |
| Abl. | disrationato | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | disrationata | disrationatae |
| Gen. | disrationatae | disrationatarum |
| Dat. | disrationatae | — |
| Acc. | disrationatam | disrationatas |
| Voc. | disrationata | disrationatae |
| Abl. | disrationata | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | disrationatum | disrationata |
| Gen. | disrationati | disrationatorum |
| Dat. | disrationato | — |
| Acc. | disrationatum | disrationata |
| Voc. | disrationatum | disrationata |
| Abl. | disrationato | — |
Gerundive
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | disrationandus | — |
| Gen. | disrationandi | — |
| Dat. | disrationando | — |
| Acc. | disrationandum | — |
| Voc. | disrationande | — |
| Abl. | disrationando | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | disrationanda | — |
| Gen. | disrationandae | — |
| Dat. | disrationandae | — |
| Acc. | disrationandam | — |
| Voc. | disrationanda | — |
| Abl. | disrationanda | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | disrationandum | — |
| Gen. | disrationandi | — |
| Dat. | disrationando | — |
| Acc. | disrationandum | — |
| Voc. | disrationandum | — |
| Abl. | disrationando | — |
Supines
accusative: disrationatum; ablative: disrationatu
Examples
Loading examples…
