disicio, disicere, disjeci, disjectus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st · Transitive
- Frequency:
- Frequent
- Dictionary:
- Oxford Latin Dictionary (OLD)
= |ruin; destroy; rout; disperse; squander; frustrate; dispel, end;
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | disicio | disicimus |
| 2 | disicis | disicitis |
| 3 | disicit | disiciunt |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| active | present | disicere |
| active | perfect | disjecisse |
| passive | present | disici |
Imperatives
active
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | disice, disic | disicite |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | disicito | disicitote |
| 3 | disicito | disicunto |
passive
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | disicere | disicimini |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | disicitor | — |
| 3 | disicitor | disicuntor |
Participles
Perfect Passive Participle
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | disjectus | disjecti |
| Gen. | disjecti | disjectorum |
| Dat. | disjecto | — |
| Acc. | disjectum | disjectos |
| Voc. | disjecte | disjecti |
| Abl. | disjecto | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | disjecta | disjectae |
| Gen. | disjectae | disjectarum |
| Dat. | disjectae | — |
| Acc. | disjectam | disjectas |
| Voc. | disjecta | disjectae |
| Abl. | disjecta | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | disjectum | disjecta |
| Gen. | disjecti | disjectorum |
| Dat. | disjecto | — |
| Acc. | disjectum | disjecta |
| Voc. | disjectum | disjecta |
| Abl. | disjecto | — |
Supines
accusative: disjectum; ablative: disjectu
Examples
Loading examples…
