Logo
dimico, dimicare, dimicui, dimicatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Intransitive
Frequency:
Uncommon
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
Field:
Military
= fight, battle; struggle/contend/strive; brandish weapons; be in conflict/peril;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1dimicodimicamus
2dimicasdimicatis
3dimicatdimicant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentdimicare
activeperfectdimicuisse
passivepresentdimicari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
dimica
dimicate
future
PersonSingularPlural
2
dimicato
dimicatote
3
dimicato
dimicanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
dimicare
dimicamini
future
PersonSingularPlural
2
dimicator
3
dimicator
dimicantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
dimicatus
dimicati
Gen.
dimicati
dimicatorum
Dat.
dimicato
Acc.
dimicatum
dimicatos
Voc.
dimicate
dimicati
Abl.
dimicato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
dimicata
dimicatae
Gen.
dimicatae
dimicatarum
Dat.
dimicatae
Acc.
dimicatam
dimicatas
Voc.
dimicata
dimicatae
Abl.
dimicata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
dimicatum
dimicata
Gen.
dimicati
dimicatorum
Dat.
dimicato
Acc.
dimicatum
dimicata
Voc.
dimicatum
dimicata
Abl.
dimicato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
dimicandus
Gen.
dimicandi
Dat.
dimicando
Acc.
dimicandum
Voc.
dimicande
Abl.
dimicando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
dimicanda
Gen.
dimicandae
Dat.
dimicandae
Acc.
dimicandam
Voc.
dimicanda
Abl.
dimicanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
dimicandum
Gen.
dimicandi
Dat.
dimicando
Acc.
dimicandum
Voc.
dimicandum
Abl.
dimicando

Supines

accusative: dimicatum; ablative: dimicatu

Examples

Loading examples…