dignor, dignari, dignatus sum:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Deponent
- Frequency:
- Lesser
- Dictionary:
- Oxford Latin Dictionary (OLD)
= deem/consider/think worthy/becoming/deserving/fit (to); deign, condescend;
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | dignor | dignamur |
| 2 | dignaris | dignamini |
| 3 | dignatur | dignantur |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| passive | present | dignari |
Imperatives
passive
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | dignare | dignamini |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | dignator | — |
| 3 | dignator | dignantor |
Participles
Perfect Passive Participle
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | dignatus | dignati |
| Gen. | dignati | dignatorum |
| Dat. | dignato | — |
| Acc. | dignatum | dignatos |
| Voc. | dignate | dignati |
| Abl. | dignato | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | dignata | dignatae |
| Gen. | dignatae | dignatarum |
| Dat. | dignatae | — |
| Acc. | dignatam | dignatas |
| Voc. | dignata | dignatae |
| Abl. | dignata | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | dignatum | dignata |
| Gen. | dignati | dignatorum |
| Dat. | dignato | — |
| Acc. | dignatum | dignata |
| Voc. | dignatum | dignata |
| Abl. | dignato | — |
Gerundive
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | dignandus | — |
| Gen. | dignandi | — |
| Dat. | dignando | — |
| Acc. | dignandum | — |
| Voc. | dignande | — |
| Abl. | dignando | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | dignanda | — |
| Gen. | dignandae | — |
| Dat. | dignandae | — |
| Acc. | dignandam | — |
| Voc. | dignanda | — |
| Abl. | dignanda | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | dignandum | — |
| Gen. | dignandi | — |
| Dat. | dignando | — |
| Acc. | dignandum | — |
| Voc. | dignandum | — |
| Abl. | dignando | — |
Supines
accusative: dignatum; ablative: dignatu
Examples
Loading examples…
