Logo
dehabeo, dehabere, dehabui, dehabitus:
Verb · 2nd conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Very Rare
Dictionary:
Lewis & Short
Age:
Late
= lack, not to have;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1dehabeodehabemus
2dehabesdehabetis
3dehabetdehabent

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentdehabere
activeperfectdehabuisse
passivepresentdehaberi

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
dehabe
dehabete
future
PersonSingularPlural
2
dehabeto
dehabetote
3
dehabeto
dehabento

passive

present
PersonSingularPlural
2
dehabere
dehabemini
future
PersonSingularPlural
2
dehabetor
3
dehabetor
dehabentor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
dehabitus
dehabiti
Gen.
dehabiti
dehabitorum
Dat.
dehabito
Acc.
dehabitum
dehabitos
Voc.
dehabite
dehabiti
Abl.
dehabito

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
dehabita
dehabitae
Gen.
dehabitae
dehabitarum
Dat.
dehabitae
Acc.
dehabitam
dehabitas
Voc.
dehabita
dehabitae
Abl.
dehabita

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
dehabitum
dehabita
Gen.
dehabiti
dehabitorum
Dat.
dehabito
Acc.
dehabitum
dehabita
Voc.
dehabitum
dehabita
Abl.
dehabito

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
dehabendus
Gen.
dehabendi
Dat.
dehabendo
Acc.
dehabendum
Voc.
dehabende
Abl.
dehabendo
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
dehabenda
Gen.
dehabendae
Dat.
dehabendae
Acc.
dehabendam
Voc.
dehabenda
Abl.
dehabenda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
dehabendum
Gen.
dehabendi
Dat.
dehabendo
Acc.
dehabendum
Voc.
dehabendum
Abl.
dehabendo

Supines

accusative: dehabitum; ablative: dehabitu

Examples

Loading examples…