defremo, defremere, defremui, defremitus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st · Intransitive
- Frequency:
- Very Rare
- Dictionary:
- Oxford Latin Dictionary (OLD)
= quiet down, finish/end making noise; (public indignation); cease raging/roaring;
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | defremo | defremimus |
| 2 | defremis | defremitis |
| 3 | defremit | defremunt |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| active | present | defremere |
| active | perfect | defremuisse |
| passive | present | defremi |
Imperatives
active
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | defreme | defremite |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | defremito | defremitote |
| 3 | defremito | defremunto |
passive
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | defremere | defremimini |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | defremitor | — |
| 3 | defremitor | defremuntor |
Participles
Perfect Passive Participle
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | defremitus | defremiti |
| Gen. | defremiti | defremitorum |
| Dat. | defremito | — |
| Acc. | defremitum | defremitos |
| Voc. | defremite | defremiti |
| Abl. | defremito | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | defremita | defremitae |
| Gen. | defremitae | defremitarum |
| Dat. | defremitae | — |
| Acc. | defremitam | defremitas |
| Voc. | defremita | defremitae |
| Abl. | defremita | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | defremitum | defremita |
| Gen. | defremiti | defremitorum |
| Dat. | defremito | — |
| Acc. | defremitum | defremita |
| Voc. | defremitum | defremita |
| Abl. | defremito | — |
Supines
accusative: defremitum; ablative: defremitu
Examples
Loading examples…
