deconcilio, deconciliare, deconciliavi, deconciliatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
- Frequency:
- Very Rare
- Dictionary:
- Oxford Latin Dictionary (OLD)
= extricate from trouble; deprive of, take away (L+S);
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | deconcilio | deconciliamus |
| 2 | deconcilias | deconciliatis |
| 3 | deconciliat | deconciliant |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| active | present | deconciliare |
| active | perfect | deconciliavisse |
| passive | present | deconciliari |
Imperatives
active
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | deconcilia | deconciliate |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | deconciliato | deconciliatote |
| 3 | deconciliato | deconcilianto |
passive
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | deconciliare | deconciliamini |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | deconciliator | — |
| 3 | deconciliator | deconciliantor |
Participles
Perfect Passive Participle
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | deconciliatus | deconciliati |
| Gen. | deconciliati | deconciliatorum |
| Dat. | deconciliato | — |
| Acc. | deconciliatum | deconciliatos |
| Voc. | deconciliate | deconciliati |
| Abl. | deconciliato | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | deconciliata | deconciliatae |
| Gen. | deconciliatae | deconciliatarum |
| Dat. | deconciliatae | — |
| Acc. | deconciliatam | deconciliatas |
| Voc. | deconciliata | deconciliatae |
| Abl. | deconciliata | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | deconciliatum | deconciliata |
| Gen. | deconciliati | deconciliatorum |
| Dat. | deconciliato | — |
| Acc. | deconciliatum | deconciliata |
| Voc. | deconciliatum | deconciliata |
| Abl. | deconciliato | — |
Gerundive
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | deconciliandus | — |
| Gen. | deconciliandi | — |
| Dat. | deconciliando | — |
| Acc. | deconciliandum | — |
| Voc. | deconciliande | — |
| Abl. | deconciliando | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | deconcilianda | — |
| Gen. | deconciliandae | — |
| Dat. | deconciliandae | — |
| Acc. | deconciliandam | — |
| Voc. | deconcilianda | — |
| Abl. | deconcilianda | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | deconciliandum | — |
| Gen. | deconciliandi | — |
| Dat. | deconciliando | — |
| Acc. | deconciliandum | — |
| Voc. | deconciliandum | — |
| Abl. | deconciliando | — |
Supines
accusative: deconciliatum; ablative: deconciliatu
Examples
Loading examples…
