Logo
convivo, convivare, convivavi, convivatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Intransitive
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= give/attend dinner party/banquet; carouse; eat/feast together (L+S); live with;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1convivoconvivamus
2convivasconvivatis
3convivatconvivant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentconvivare
activeperfectconvivavisse
passivepresentconvivari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
conviva
convivate
future
PersonSingularPlural
2
convivato
convivatote
3
convivato
convivanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
convivare
convivamini
future
PersonSingularPlural
2
convivator
3
convivator
convivantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
convivatus
convivati
Gen.
convivati
convivatorum
Dat.
convivato
Acc.
convivatum
convivatos
Voc.
convivate
convivati
Abl.
convivato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
convivata
convivatae
Gen.
convivatae
convivatarum
Dat.
convivatae
Acc.
convivatam
convivatas
Voc.
convivata
convivatae
Abl.
convivata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
convivatum
convivata
Gen.
convivati
convivatorum
Dat.
convivato
Acc.
convivatum
convivata
Voc.
convivatum
convivata
Abl.
convivato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
convivandus
Gen.
convivandi
Dat.
convivando
Acc.
convivandum
Voc.
convivande
Abl.
convivando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
convivanda
Gen.
convivandae
Dat.
convivandae
Acc.
convivandam
Voc.
convivanda
Abl.
convivanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
convivandum
Gen.
convivandi
Dat.
convivando
Acc.
convivandum
Voc.
convivandum
Abl.
convivando

Supines

accusative: convivatum; ablative: convivatu

Examples

Loading examples…