Logo
conlutito, conlutitare, conlutitavi, conlutitatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Uncommon
Dictionary:
Lewis & Short
Age:
Late
= soil/defile greatly/thoroughly;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1conlutitoconlutitamus
2conlutitasconlutitatis
3conlutitatconlutitant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentconlutitare
activeperfectconlutitavisse
passivepresentconlutitari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
conlutita
conlutitate
future
PersonSingularPlural
2
conlutitato
conlutitatote
3
conlutitato
conlutitanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
conlutitare
conlutitamini
future
PersonSingularPlural
2
conlutitator
3
conlutitator
conlutitantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
conlutitatus
conlutitati
Gen.
conlutitati
conlutitatorum
Dat.
conlutitato
Acc.
conlutitatum
conlutitatos
Voc.
conlutitate
conlutitati
Abl.
conlutitato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
conlutitata
conlutitatae
Gen.
conlutitatae
conlutitatarum
Dat.
conlutitatae
Acc.
conlutitatam
conlutitatas
Voc.
conlutitata
conlutitatae
Abl.
conlutitata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
conlutitatum
conlutitata
Gen.
conlutitati
conlutitatorum
Dat.
conlutitato
Acc.
conlutitatum
conlutitata
Voc.
conlutitatum
conlutitata
Abl.
conlutitato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
conlutitandus
Gen.
conlutitandi
Dat.
conlutitando
Acc.
conlutitandum
Voc.
conlutitande
Abl.
conlutitando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
conlutitanda
Gen.
conlutitandae
Dat.
conlutitandae
Acc.
conlutitandam
Voc.
conlutitanda
Abl.
conlutitanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
conlutitandum
Gen.
conlutitandi
Dat.
conlutitando
Acc.
conlutitandum
Voc.
conlutitandum
Abl.
conlutitando

Supines

accusative: conlutitatum; ablative: conlutitatu

Examples

Loading examples…