Logo
confuto, confutare, confutavi, confutatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= |abash, silence (accuser); shock; disprove, refute; convict of error; put down;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1confutoconfutamus
2confutasconfutatis
3confutatconfutant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentconfutare
activeperfectconfutavisse
passivepresentconfutari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
confuta
confutate
future
PersonSingularPlural
2
confutato
confutatote
3
confutato
confutanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
confutare
confutamini
future
PersonSingularPlural
2
confutator
3
confutator
confutantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
confutatus
confutati
Gen.
confutati
confutatorum
Dat.
confutato
Acc.
confutatum
confutatos
Voc.
confutate
confutati
Abl.
confutato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
confutata
confutatae
Gen.
confutatae
confutatarum
Dat.
confutatae
Acc.
confutatam
confutatas
Voc.
confutata
confutatae
Abl.
confutata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
confutatum
confutata
Gen.
confutati
confutatorum
Dat.
confutato
Acc.
confutatum
confutata
Voc.
confutatum
confutata
Abl.
confutato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
confutandus
Gen.
confutandi
Dat.
confutando
Acc.
confutandum
Voc.
confutande
Abl.
confutando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
confutanda
Gen.
confutandae
Dat.
confutandae
Acc.
confutandam
Voc.
confutanda
Abl.
confutanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
confutandum
Gen.
confutandi
Dat.
confutando
Acc.
confutandum
Voc.
confutandum
Abl.
confutando

Supines

accusative: confutatum; ablative: confutatu

Examples

Loading examples…