concumbo, concumbere, concumbui, concumbitus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st · Intransitive
- Frequency:
- Common
- Dictionary:
- Oxford Latin Dictionary (OLD)
= lie with/together (w/DAT); (for sexual intercourse); cohabit;
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | concumbo | concumbimus |
| 2 | concumbis | concumbitis |
| 3 | concumbit | concumbunt |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| active | present | concumbere |
| active | perfect | concumbuisse |
| passive | present | concumbi |
Imperatives
active
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | concumbe | concumbite |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | concumbito | concumbitote |
| 3 | concumbito | concumbunto |
passive
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | concumbere | concumbimini |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | concumbitor | — |
| 3 | concumbitor | concumbuntor |
Participles
Perfect Passive Participle
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | concumbitus | concumbiti |
| Gen. | concumbiti | concumbitorum |
| Dat. | concumbito | — |
| Acc. | concumbitum | concumbitos |
| Voc. | concumbite | concumbiti |
| Abl. | concumbito | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | concumbita | concumbitae |
| Gen. | concumbitae | concumbitarum |
| Dat. | concumbitae | — |
| Acc. | concumbitam | concumbitas |
| Voc. | concumbita | concumbitae |
| Abl. | concumbita | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | concumbitum | concumbita |
| Gen. | concumbiti | concumbitorum |
| Dat. | concumbito | — |
| Acc. | concumbitum | concumbita |
| Voc. | concumbitum | concumbita |
| Abl. | concumbito | — |
Supines
accusative: concumbitum; ablative: concumbitu
Examples
Loading examples…
