Logo
concubeo, concubere, concubui, concubitus:
Verb · 2nd conjugation · variant: 1st · Takes dative
Frequency:
Lesser
Dictionary:
Whitaker
Age:
Later
= lie with (sexual and not); have sexual intercourse with;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1concubeoconcubemus
2concubesconcubetis
3concubetconcubent

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentconcubere
activeperfectconcubuisse
passivepresentconcuberi

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
concube
concubete
future
PersonSingularPlural
2
concubeto
concubetote
3
concubeto
concubento

passive

present
PersonSingularPlural
2
concubere
concubemini
future
PersonSingularPlural
2
concubetor
3
concubetor
concubentor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
concubitus
concubiti
Gen.
concubiti
concubitorum
Dat.
concubito
Acc.
concubitum
concubitos
Voc.
concubite
concubiti
Abl.
concubito

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
concubita
concubitae
Gen.
concubitae
concubitarum
Dat.
concubitae
Acc.
concubitam
concubitas
Voc.
concubita
concubitae
Abl.
concubita

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
concubitum
concubita
Gen.
concubiti
concubitorum
Dat.
concubito
Acc.
concubitum
concubita
Voc.
concubitum
concubita
Abl.
concubito

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
concubendus
Gen.
concubendi
Dat.
concubendo
Acc.
concubendum
Voc.
concubende
Abl.
concubendo
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
concubenda
Gen.
concubendae
Dat.
concubendae
Acc.
concubendam
Voc.
concubenda
Abl.
concubenda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
concubendum
Gen.
concubendi
Dat.
concubendo
Acc.
concubendum
Voc.
concubendum
Abl.
concubendo

Supines

accusative: concubitum; ablative: concubitu

Examples

Loading examples…