Logo
concomitor, concomitari, concomitatus sum:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Deponent
Frequency:
Uncommon
Dictionary:
Lewis & Short
Age:
Late
= attend, accompany, escort;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1concomitorconcomitamur
2concomitarisconcomitamini
3concomitaturconcomitantur

Infinitives

VoiceTenseForms
passivepresentconcomitari

Imperatives

passive

present
PersonSingularPlural
2
concomitare
concomitamini
future
PersonSingularPlural
2
concomitator
3
concomitator
concomitantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
concomitatus
concomitati
Gen.
concomitati
concomitatorum
Dat.
concomitato
Acc.
concomitatum
concomitatos
Voc.
concomitate
concomitati
Abl.
concomitato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
concomitata
concomitatae
Gen.
concomitatae
concomitatarum
Dat.
concomitatae
Acc.
concomitatam
concomitatas
Voc.
concomitata
concomitatae
Abl.
concomitata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
concomitatum
concomitata
Gen.
concomitati
concomitatorum
Dat.
concomitato
Acc.
concomitatum
concomitata
Voc.
concomitatum
concomitata
Abl.
concomitato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
concomitandus
Gen.
concomitandi
Dat.
concomitando
Acc.
concomitandum
Voc.
concomitande
Abl.
concomitando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
concomitanda
Gen.
concomitandae
Dat.
concomitandae
Acc.
concomitandam
Voc.
concomitanda
Abl.
concomitanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
concomitandum
Gen.
concomitandi
Dat.
concomitando
Acc.
concomitandum
Voc.
concomitandum
Abl.
concomitando

Supines

accusative: concomitatum; ablative: concomitatu

Examples

Loading examples…