Logo
collutito, collutitare, collutitavi, collutitatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Uncommon
Dictionary:
Lewis & Short
Age:
Late
= soil/defile greatly/thoroughly;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1collutitocollutitamus
2collutitascollutitatis
3collutitatcollutitant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentcollutitare
activeperfectcollutitavisse
passivepresentcollutitari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
collutita
collutitate
future
PersonSingularPlural
2
collutitato
collutitatote
3
collutitato
collutitanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
collutitare
collutitamini
future
PersonSingularPlural
2
collutitator
3
collutitator
collutitantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
collutitatus
collutitati
Gen.
collutitati
collutitatorum
Dat.
collutitato
Acc.
collutitatum
collutitatos
Voc.
collutitate
collutitati
Abl.
collutitato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
collutitata
collutitatae
Gen.
collutitatae
collutitatarum
Dat.
collutitatae
Acc.
collutitatam
collutitatas
Voc.
collutitata
collutitatae
Abl.
collutitata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
collutitatum
collutitata
Gen.
collutitati
collutitatorum
Dat.
collutitato
Acc.
collutitatum
collutitata
Voc.
collutitatum
collutitata
Abl.
collutitato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
collutitandus
Gen.
collutitandi
Dat.
collutitando
Acc.
collutitandum
Voc.
collutitande
Abl.
collutitando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
collutitanda
Gen.
collutitandae
Dat.
collutitandae
Acc.
collutitandam
Voc.
collutitanda
Abl.
collutitanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
collutitandum
Gen.
collutitandi
Dat.
collutitando
Acc.
collutitandum
Voc.
collutitandum
Abl.
collutitando

Supines

accusative: collutitatum; ablative: collutitatu

Examples

Loading examples…