Logo
colluctor, colluctari, colluctatus sum:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Deponent
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= struggle physically; wrestle/contend (with); struggle/fight against (adversity);

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1colluctorcolluctamur
2colluctariscolluctamini
3colluctaturcolluctantur

Infinitives

VoiceTenseForms
passivepresentcolluctari

Imperatives

passive

present
PersonSingularPlural
2
colluctare
colluctamini
future
PersonSingularPlural
2
colluctator
3
colluctator
colluctantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
colluctatus
colluctati
Gen.
colluctati
colluctatorum
Dat.
colluctato
Acc.
colluctatum
colluctatos
Voc.
colluctate
colluctati
Abl.
colluctato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
colluctata
colluctatae
Gen.
colluctatae
colluctatarum
Dat.
colluctatae
Acc.
colluctatam
colluctatas
Voc.
colluctata
colluctatae
Abl.
colluctata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
colluctatum
colluctata
Gen.
colluctati
colluctatorum
Dat.
colluctato
Acc.
colluctatum
colluctata
Voc.
colluctatum
colluctata
Abl.
colluctato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
colluctandus
Gen.
colluctandi
Dat.
colluctando
Acc.
colluctandum
Voc.
colluctande
Abl.
colluctando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
colluctanda
Gen.
colluctandae
Dat.
colluctandae
Acc.
colluctandam
Voc.
colluctanda
Abl.
colluctanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
colluctandum
Gen.
colluctandi
Dat.
colluctando
Acc.
colluctandum
Voc.
colluctandum
Abl.
colluctando

Supines

accusative: colluctatum; ablative: colluctatu

Examples

Loading examples…