Logo
coenito, coenitare, coenitavi, coenitatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st
Frequency:
Common
Dictionary:
Lewis & Short
= dine/eat habitually (in a particular place/manner); have dinner, dine (often);

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1coenitocoenitamus
2coenitascoenitatis
3coenitatcoenitant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentcoenitare
activeperfectcoenitavisse
passivepresentcoenitari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
coenita
coenitate
future
PersonSingularPlural
2
coenitato
coenitatote
3
coenitato
coenitanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
coenitare
coenitamini
future
PersonSingularPlural
2
coenitator
3
coenitator
coenitantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
coenitatus
coenitati
Gen.
coenitati
coenitatorum
Dat.
coenitato
Acc.
coenitatum
coenitatos
Voc.
coenitate
coenitati
Abl.
coenitato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
coenitata
coenitatae
Gen.
coenitatae
coenitatarum
Dat.
coenitatae
Acc.
coenitatam
coenitatas
Voc.
coenitata
coenitatae
Abl.
coenitata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
coenitatum
coenitata
Gen.
coenitati
coenitatorum
Dat.
coenitato
Acc.
coenitatum
coenitata
Voc.
coenitatum
coenitata
Abl.
coenitato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
coenitandus
Gen.
coenitandi
Dat.
coenitando
Acc.
coenitandum
Voc.
coenitande
Abl.
coenitando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
coenitanda
Gen.
coenitandae
Dat.
coenitandae
Acc.
coenitandam
Voc.
coenitanda
Abl.
coenitanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
coenitandum
Gen.
coenitandi
Dat.
coenitando
Acc.
coenitandum
Voc.
coenitandum
Abl.
coenitando

Supines

accusative: coenitatum; ablative: coenitatu

Examples

Loading examples…