Logo
beneplaceo, beneplacere, beneplacui, beneplacitus:
Verb · 2nd conjugation · variant: 1st · Intransitive
Frequency:
Uncommon
Dictionary:
Lewis & Short
Age:
Late
= please; be pleasing to;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1beneplaceobeneplacemus
2beneplacesbeneplacetis
3beneplacetbeneplacent

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentbeneplacere
activeperfectbeneplacuisse
passivepresentbeneplaceri

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
beneplace
beneplacete
future
PersonSingularPlural
2
beneplaceto
beneplacetote
3
beneplaceto
beneplacento

passive

present
PersonSingularPlural
2
beneplacere
beneplacemini
future
PersonSingularPlural
2
beneplacetor
3
beneplacetor
beneplacentor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
beneplacitus
beneplaciti
Gen.
beneplaciti
beneplacitorum
Dat.
beneplacito
Acc.
beneplacitum
beneplacitos
Voc.
beneplacite
beneplaciti
Abl.
beneplacito

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
beneplacita
beneplacitae
Gen.
beneplacitae
beneplacitarum
Dat.
beneplacitae
Acc.
beneplacitam
beneplacitas
Voc.
beneplacita
beneplacitae
Abl.
beneplacita

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
beneplacitum
beneplacita
Gen.
beneplaciti
beneplacitorum
Dat.
beneplacito
Acc.
beneplacitum
beneplacita
Voc.
beneplacitum
beneplacita
Abl.
beneplacito

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
beneplacendus
Gen.
beneplacendi
Dat.
beneplacendo
Acc.
beneplacendum
Voc.
beneplacende
Abl.
beneplacendo
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
beneplacenda
Gen.
beneplacendae
Dat.
beneplacendae
Acc.
beneplacendam
Voc.
beneplacenda
Abl.
beneplacenda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
beneplacendum
Gen.
beneplacendi
Dat.
beneplacendo
Acc.
beneplacendum
Voc.
beneplacendum
Abl.
beneplacendo

Supines

accusative: beneplacitum; ablative: beneplacitu

Examples

Loading examples…