beneplaceo, beneplacere, beneplacui, beneplacitus:
Verb · 2nd conjugation · variant: 1st · Intransitive
- Frequency:
- Uncommon
- Dictionary:
- Lewis & Short
- Age:
- Late
= please; be pleasing to;
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | beneplaceo | beneplacemus |
| 2 | beneplaces | beneplacetis |
| 3 | beneplacet | beneplacent |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| active | present | beneplacere |
| active | perfect | beneplacuisse |
| passive | present | beneplaceri |
Imperatives
active
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | beneplace | beneplacete |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | beneplaceto | beneplacetote |
| 3 | beneplaceto | beneplacento |
passive
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | beneplacere | beneplacemini |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | beneplacetor | — |
| 3 | beneplacetor | beneplacentor |
Participles
Perfect Passive Participle
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | beneplacitus | beneplaciti |
| Gen. | beneplaciti | beneplacitorum |
| Dat. | beneplacito | — |
| Acc. | beneplacitum | beneplacitos |
| Voc. | beneplacite | beneplaciti |
| Abl. | beneplacito | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | beneplacita | beneplacitae |
| Gen. | beneplacitae | beneplacitarum |
| Dat. | beneplacitae | — |
| Acc. | beneplacitam | beneplacitas |
| Voc. | beneplacita | beneplacitae |
| Abl. | beneplacita | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | beneplacitum | beneplacita |
| Gen. | beneplaciti | beneplacitorum |
| Dat. | beneplacito | — |
| Acc. | beneplacitum | beneplacita |
| Voc. | beneplacitum | beneplacita |
| Abl. | beneplacito | — |
Gerundive
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | beneplacendus | — |
| Gen. | beneplacendi | — |
| Dat. | beneplacendo | — |
| Acc. | beneplacendum | — |
| Voc. | beneplacende | — |
| Abl. | beneplacendo | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | beneplacenda | — |
| Gen. | beneplacendae | — |
| Dat. | beneplacendae | — |
| Acc. | beneplacendam | — |
| Voc. | beneplacenda | — |
| Abl. | beneplacenda | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | beneplacendum | — |
| Gen. | beneplacendi | — |
| Dat. | beneplacendo | — |
| Acc. | beneplacendum | — |
| Voc. | beneplacendum | — |
| Abl. | beneplacendo | — |
Supines
accusative: beneplacitum; ablative: beneplacitu
Examples
Loading examples…
