Logo
auctoro, auctorare, auctoravi, auctoratus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= bind/pledge/oblige/engage oneself, hire oneself out; purchase (w/sibi), secure;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1auctoroauctoramus
2auctorasauctoratis
3auctoratauctorant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentauctorare
activeperfectauctoravisse
passivepresentauctorari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
auctora
auctorate
future
PersonSingularPlural
2
auctorato
auctoratote
3
auctorato
auctoranto

passive

present
PersonSingularPlural
2
auctorare
auctoramini
future
PersonSingularPlural
2
auctorator
3
auctorator
auctorantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
auctoratus
auctorati
Gen.
auctorati
auctoratorum
Dat.
auctorato
Acc.
auctoratum
auctoratos
Voc.
auctorate
auctorati
Abl.
auctorato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
auctorata
auctoratae
Gen.
auctoratae
auctoratarum
Dat.
auctoratae
Acc.
auctoratam
auctoratas
Voc.
auctorata
auctoratae
Abl.
auctorata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
auctoratum
auctorata
Gen.
auctorati
auctoratorum
Dat.
auctorato
Acc.
auctoratum
auctorata
Voc.
auctoratum
auctorata
Abl.
auctorato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
auctorandus
Gen.
auctorandi
Dat.
auctorando
Acc.
auctorandum
Voc.
auctorande
Abl.
auctorando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
auctoranda
Gen.
auctorandae
Dat.
auctorandae
Acc.
auctorandam
Voc.
auctoranda
Abl.
auctoranda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
auctorandum
Gen.
auctorandi
Dat.
auctorando
Acc.
auctorandum
Voc.
auctorandum
Abl.
auctorando

Supines

accusative: auctoratum; ablative: auctoratu

Examples

Loading examples…