assuefacio, assuefacere, assuefeci, assuefactus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st · Transitive
- Frequency:
- Common
- Dictionary:
- Oxford Latin Dictionary (OLD)
= accustom (to), habituate, inure; make accustomed/used (to), train;
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | assuefacio | assuefacimus |
| 2 | assuefacis | assuefacitis |
| 3 | assuefacit | assuefaciunt |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| active | present | assuefacere |
| active | perfect | assuefecisse |
| passive | present | assuefaci |
Imperatives
active
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | assueface, assuefac | assuefacite |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | assuefacito | assuefacitote |
| 3 | assuefacito | assuefacunto |
passive
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | assuefacere | assuefacimini |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | assuefacitor | — |
| 3 | assuefacitor | assuefacuntor |
Participles
Perfect Passive Participle
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | assuefactus | assuefacti |
| Gen. | assuefacti | assuefactorum |
| Dat. | assuefacto | — |
| Acc. | assuefactum | assuefactos |
| Voc. | assuefacte | assuefacti |
| Abl. | assuefacto | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | assuefacta | assuefactae |
| Gen. | assuefactae | assuefactarum |
| Dat. | assuefactae | — |
| Acc. | assuefactam | assuefactas |
| Voc. | assuefacta | assuefactae |
| Abl. | assuefacta | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | assuefactum | assuefacta |
| Gen. | assuefacti | assuefactorum |
| Dat. | assuefacto | — |
| Acc. | assuefactum | assuefacta |
| Voc. | assuefactum | assuefacta |
| Abl. | assuefacto | — |
Supines
accusative: assuefactum; ablative: assuefactu
Examples
Loading examples…
