Logo
assentor, assentari, assentatus sum:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Deponent
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= flatter, humor; agree, assent, confirm; agree to everything;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1assentorassentamur
2assentarisassentamini
3assentaturassentantur

Infinitives

VoiceTenseForms
passivepresentassentari

Imperatives

passive

present
PersonSingularPlural
2
assentare
assentamini
future
PersonSingularPlural
2
assentator
3
assentator
assentantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
assentatus
assentati
Gen.
assentati
assentatorum
Dat.
assentato
Acc.
assentatum
assentatos
Voc.
assentate
assentati
Abl.
assentato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
assentata
assentatae
Gen.
assentatae
assentatarum
Dat.
assentatae
Acc.
assentatam
assentatas
Voc.
assentata
assentatae
Abl.
assentata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
assentatum
assentata
Gen.
assentati
assentatorum
Dat.
assentato
Acc.
assentatum
assentata
Voc.
assentatum
assentata
Abl.
assentato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
assentandus
Gen.
assentandi
Dat.
assentando
Acc.
assentandum
Voc.
assentande
Abl.
assentando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
assentanda
Gen.
assentandae
Dat.
assentandae
Acc.
assentandam
Voc.
assentanda
Abl.
assentanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
assentandum
Gen.
assentandi
Dat.
assentando
Acc.
assentandum
Voc.
assentandum
Abl.
assentando

Supines

accusative: assentatum; ablative: assentatu

Examples

Loading examples…