Logo
abnuo, abnuere, abnui, abnuitus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st
Frequency:
Very Frequent
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= refuse, decline; deny (guilt); refuse by a sign, shake head; reject; rule out;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1abnuoabnuimus
2abnuisabnuitis
3abnuitabnuunt

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentabnuere
activeperfectabnuisse
passivepresentabnui

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
abnue
abnuite
future
PersonSingularPlural
2
abnuito
abnuitote
3
abnuito
abnuunto

passive

present
PersonSingularPlural
2
abnuere
abnuimini
future
PersonSingularPlural
2
abnuitor
3
abnuitor
abnuuntor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
abnuitus
abnuiti
Gen.
abnuiti
abnuitorum
Dat.
abnuito
Acc.
abnuitum
abnuitos
Voc.
abnuite
abnuiti
Abl.
abnuito

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
abnuita
abnuitae
Gen.
abnuitae
abnuitarum
Dat.
abnuitae
Acc.
abnuitam
abnuitas
Voc.
abnuita
abnuitae
Abl.
abnuita

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
abnuitum
abnuita
Gen.
abnuiti
abnuitorum
Dat.
abnuito
Acc.
abnuitum
abnuita
Voc.
abnuitum
abnuita
Abl.
abnuito

Supines

accusative: abnuitum; ablative: abnuitu

Examples

Loading examples…