-, -, conlibui, conlibitus:
Verb · 2nd conjugation · variant: 1st · Impersonal
- Frequency:
- Common
- Dictionary:
- Oxford Latin Dictionary (OLD)
= it pleases/is very agreeable; (IMPERS PERFDEF perfect form has present sense);
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | conlibui | conlibuimus |
| 2 | conlibuisti | conlibuistis |
| 3 | conlibuit | conlibuerunt, conlibuere |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| active | perfect | conlibuisse |
Participles
Perfect Passive Participle
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | conlibitus | conlibiti |
| Gen. | conlibiti | conlibitorum |
| Dat. | conlibito | — |
| Acc. | conlibitum | conlibitos |
| Voc. | conlibite | conlibiti |
| Abl. | conlibito | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | conlibita | conlibitae |
| Gen. | conlibitae | conlibitarum |
| Dat. | conlibitae | — |
| Acc. | conlibitam | conlibitas |
| Voc. | conlibita | conlibitae |
| Abl. | conlibita | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | conlibitum | conlibita |
| Gen. | conlibiti | conlibitorum |
| Dat. | conlibito | — |
| Acc. | conlibitum | conlibita |
| Voc. | conlibitum | conlibita |
| Abl. | conlibito | — |
Supines
accusative: conlibitum; ablative: conlibitu
Examples
No examples.
