Logo
tricor, tricari, tricatus sum:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Deponent
Frequency:
Uncommon
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= behave in evasive manner; trifle/delay/dally; cause trouble; pull/play tricks;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1tricortricamur
2tricaristricamini
3tricaturtricantur

Infinitives

VoiceTenseForms
passivepresenttricari

Imperatives

passive

present
PersonSingularPlural
2
tricare
tricamini
future
PersonSingularPlural
2
tricator
3
tricator
tricantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
tricatus
tricati
Gen.
tricati
tricatorum
Dat.
tricato
Acc.
tricatum
tricatos
Voc.
tricate
tricati
Abl.
tricato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
tricata
tricatae
Gen.
tricatae
tricatarum
Dat.
tricatae
Acc.
tricatam
tricatas
Voc.
tricata
tricatae
Abl.
tricata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
tricatum
tricata
Gen.
tricati
tricatorum
Dat.
tricato
Acc.
tricatum
tricata
Voc.
tricatum
tricata
Abl.
tricato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
tricandus
Gen.
tricandi
Dat.
tricando
Acc.
tricandum
Voc.
tricande
Abl.
tricando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
tricanda
Gen.
tricandae
Dat.
tricandae
Acc.
tricandam
Voc.
tricanda
Abl.
tricanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
tricandum
Gen.
tricandi
Dat.
tricando
Acc.
tricandum
Voc.
tricandum
Abl.
tricando

Supines

accusative: tricatum; ablative: tricatu

Examples

Loading examples…