Logo
subcumbo, subcumbere, subcubui, subcubitus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st · Intransitive
Frequency:
Very Frequent
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= sink/fall/lie/break down; succumb/collapse (w/weight); suffer/concede defeat;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1subcumbosubcumbimus
2subcumbissubcumbitis
3subcumbitsubcumbunt

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentsubcumbere
activeperfectsubcubuisse
passivepresentsubcumbi

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
subcumbe
subcumbite
future
PersonSingularPlural
2
subcumbito
subcumbitote
3
subcumbito
subcumbunto

passive

present
PersonSingularPlural
2
subcumbere
subcumbimini
future
PersonSingularPlural
2
subcumbitor
3
subcumbitor
subcumbuntor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
subcubitus
subcubiti
Gen.
subcubiti
subcubitorum
Dat.
subcubito
Acc.
subcubitum
subcubitos
Voc.
subcubite
subcubiti
Abl.
subcubito

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
subcubita
subcubitae
Gen.
subcubitae
subcubitarum
Dat.
subcubitae
Acc.
subcubitam
subcubitas
Voc.
subcubita
subcubitae
Abl.
subcubita

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
subcubitum
subcubita
Gen.
subcubiti
subcubitorum
Dat.
subcubito
Acc.
subcubitum
subcubita
Voc.
subcubitum
subcubita
Abl.
subcubito

Supines

accusative: subcubitum; ablative: subcubitu

Examples

Loading examples…