ructor, ructari, ructatus sum:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Deponent
- Frequency:
- Uncommon
- Dictionary:
- Cassell's Latin Dictionary
= belch;
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | ructor | ructamur |
| 2 | ructaris | ructamini |
| 3 | ructatur | ructantur |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| passive | present | ructari |
Imperatives
passive
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | ructare | ructamini |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | ructator | — |
| 3 | ructator | ructantor |
Participles
Perfect Passive Participle
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | ructatus | ructati |
| Gen. | ructati | ructatorum |
| Dat. | ructato | — |
| Acc. | ructatum | ructatos |
| Voc. | ructate | ructati |
| Abl. | ructato | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | ructata | ructatae |
| Gen. | ructatae | ructatarum |
| Dat. | ructatae | — |
| Acc. | ructatam | ructatas |
| Voc. | ructata | ructatae |
| Abl. | ructata | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | ructatum | ructata |
| Gen. | ructati | ructatorum |
| Dat. | ructato | — |
| Acc. | ructatum | ructata |
| Voc. | ructatum | ructata |
| Abl. | ructato | — |
Gerundive
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | ructandus | — |
| Gen. | ructandi | — |
| Dat. | ructando | — |
| Acc. | ructandum | — |
| Voc. | ructande | — |
| Abl. | ructando | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | ructanda | — |
| Gen. | ructandae | — |
| Dat. | ructandae | — |
| Acc. | ructandam | — |
| Voc. | ructanda | — |
| Abl. | ructanda | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | ructandum | — |
| Gen. | ructandi | — |
| Dat. | ructando | — |
| Acc. | ructandum | — |
| Voc. | ructandum | — |
| Abl. | ructando | — |
Supines
accusative: ructatum; ablative: ructatu
Examples
Loading examples…
