Logo
repugno, repugnare, repugnavi, repugnatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st
Frequency:
Lesser
= fight back, oppose; be incompatible with; disagree with;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1repugnorepugnamus
2repugnasrepugnatis
3repugnatrepugnant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentrepugnare
activeperfectrepugnavisse
passivepresentrepugnari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
repugna
repugnate
future
PersonSingularPlural
2
repugnato
repugnatote
3
repugnato
repugnanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
repugnare
repugnamini
future
PersonSingularPlural
2
repugnator
3
repugnator
repugnantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
repugnatus
repugnati
Gen.
repugnati
repugnatorum
Dat.
repugnato
Acc.
repugnatum
repugnatos
Voc.
repugnate
repugnati
Abl.
repugnato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
repugnata
repugnatae
Gen.
repugnatae
repugnatarum
Dat.
repugnatae
Acc.
repugnatam
repugnatas
Voc.
repugnata
repugnatae
Abl.
repugnata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
repugnatum
repugnata
Gen.
repugnati
repugnatorum
Dat.
repugnato
Acc.
repugnatum
repugnata
Voc.
repugnatum
repugnata
Abl.
repugnato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
repugnandus
Gen.
repugnandi
Dat.
repugnando
Acc.
repugnandum
Voc.
repugnande
Abl.
repugnando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
repugnanda
Gen.
repugnandae
Dat.
repugnandae
Acc.
repugnandam
Voc.
repugnanda
Abl.
repugnanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
repugnandum
Gen.
repugnandi
Dat.
repugnando
Acc.
repugnandum
Voc.
repugnandum
Abl.
repugnando

Supines

accusative: repugnatum; ablative: repugnatu

Examples

Loading examples…