Logo
renuto, renutare, renutavi, renutatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Intransitive
Frequency:
Lesser
Dictionary:
Lewis & Short
= refuse; decline;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1renutorenutamus
2renutasrenutatis
3renutatrenutant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentrenutare
activeperfectrenutavisse
passivepresentrenutari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
renuta
renutate
future
PersonSingularPlural
2
renutato
renutatote
3
renutato
renutanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
renutare
renutamini
future
PersonSingularPlural
2
renutator
3
renutator
renutantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
renutatus
renutati
Gen.
renutati
renutatorum
Dat.
renutato
Acc.
renutatum
renutatos
Voc.
renutate
renutati
Abl.
renutato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
renutata
renutatae
Gen.
renutatae
renutatarum
Dat.
renutatae
Acc.
renutatam
renutatas
Voc.
renutata
renutatae
Abl.
renutata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
renutatum
renutata
Gen.
renutati
renutatorum
Dat.
renutato
Acc.
renutatum
renutata
Voc.
renutatum
renutata
Abl.
renutato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
renutandus
Gen.
renutandi
Dat.
renutando
Acc.
renutandum
Voc.
renutande
Abl.
renutando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
renutanda
Gen.
renutandae
Dat.
renutandae
Acc.
renutandam
Voc.
renutanda
Abl.
renutanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
renutandum
Gen.
renutandi
Dat.
renutando
Acc.
renutandum
Voc.
renutandum
Abl.
renutando

Supines

accusative: renutatum; ablative: renutatu

Examples

Loading examples…