Logo
praeconor, praeconari, praeconatus sum:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Deponent
Frequency:
Lesser
Dictionary:
Lewis & Short
Age:
Late
= herald; proclaim;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1praeconorpraeconamur
2praeconarispraeconamini
3praeconaturpraeconantur

Infinitives

VoiceTenseForms
passivepresentpraeconari

Imperatives

passive

present
PersonSingularPlural
2
praeconare
praeconamini
future
PersonSingularPlural
2
praeconator
3
praeconator
praeconantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
praeconatus
praeconati
Gen.
praeconati
praeconatorum
Dat.
praeconato
Acc.
praeconatum
praeconatos
Voc.
praeconate
praeconati
Abl.
praeconato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
praeconata
praeconatae
Gen.
praeconatae
praeconatarum
Dat.
praeconatae
Acc.
praeconatam
praeconatas
Voc.
praeconata
praeconatae
Abl.
praeconata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
praeconatum
praeconata
Gen.
praeconati
praeconatorum
Dat.
praeconato
Acc.
praeconatum
praeconata
Voc.
praeconatum
praeconata
Abl.
praeconato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
praeconandus
Gen.
praeconandi
Dat.
praeconando
Acc.
praeconandum
Voc.
praeconande
Abl.
praeconando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
praeconanda
Gen.
praeconandae
Dat.
praeconandae
Acc.
praeconandam
Voc.
praeconanda
Abl.
praeconanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
praeconandum
Gen.
praeconandi
Dat.
praeconando
Acc.
praeconandum
Voc.
praeconandum
Abl.
praeconando

Supines

accusative: praeconatum; ablative: praeconatu

Examples

Loading examples…