Logo
iro, irare, iravi, iratus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Intransitive
Frequency:
Lesser
Dictionary:
Stelten (Ecclesiastical Latin)
Age:
Medieval
= get/be/become angry; fly into a rage; be angry at (with DAT); feel resentment;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1iroiramus
2irasiratis
3iratirant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentirare
activeperfectiravisse
passivepresentirari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
ira
irate
future
PersonSingularPlural
2
irato
iratote
3
irato
iranto

passive

present
PersonSingularPlural
2
irare
iramini
future
PersonSingularPlural
2
irator
3
irator
irantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
iratus
irati
Gen.
irati
iratorum
Dat.
irato
Acc.
iratum
iratos
Voc.
irate
irati
Abl.
irato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
irata
iratae
Gen.
iratae
iratarum
Dat.
iratae
Acc.
iratam
iratas
Voc.
irata
iratae
Abl.
irata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
iratum
irata
Gen.
irati
iratorum
Dat.
irato
Acc.
iratum
irata
Voc.
iratum
irata
Abl.
irato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
irandus
Gen.
irandi
Dat.
irando
Acc.
irandum
Voc.
irande
Abl.
irando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
iranda
Gen.
irandae
Dat.
irandae
Acc.
irandam
Voc.
iranda
Abl.
iranda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
irandum
Gen.
irandi
Dat.
irando
Acc.
irandum
Voc.
irandum
Abl.
irando

Supines

accusative: iratum; ablative: iratu

Examples

Loading examples…