Logo
inrumpo, inrumpere, inrupi, inruptus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st
Frequency:
Very Frequent
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= invade; break/burst/force/rush in/upon/into, penetrate; intrude on; interrupt;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1inrumpoinrumpimus
2inrumpisinrumpitis
3inrumpitinrumpunt

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentinrumpere
activeperfectinrupisse
passivepresentinrumpi

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
inrumpe
inrumpite
future
PersonSingularPlural
2
inrumpito
inrumpitote
3
inrumpito
inrumpunto

passive

present
PersonSingularPlural
2
inrumpere
inrumpimini
future
PersonSingularPlural
2
inrumpitor
3
inrumpitor
inrumpuntor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
inruptus
inrupti
Gen.
inrupti
inruptorum
Dat.
inrupto
Acc.
inruptum
inruptos
Voc.
inrupte
inrupti
Abl.
inrupto

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
inrupta
inruptae
Gen.
inruptae
inruptarum
Dat.
inruptae
Acc.
inruptam
inruptas
Voc.
inrupta
inruptae
Abl.
inrupta

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
inruptum
inrupta
Gen.
inrupti
inruptorum
Dat.
inrupto
Acc.
inruptum
inrupta
Voc.
inruptum
inrupta
Abl.
inrupto

Supines

accusative: inruptum; ablative: inruptu

Examples

Loading examples…