Logo
inprobo, inprobare, inprobavi, inprobatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= disapprove of, express disapproval of, condemn; reject;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1inproboinprobamus
2inprobasinprobatis
3inprobatinprobant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentinprobare
activeperfectinprobavisse
passivepresentinprobari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
inproba
inprobate
future
PersonSingularPlural
2
inprobato
inprobatote
3
inprobato
inprobanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
inprobare
inprobamini
future
PersonSingularPlural
2
inprobator
3
inprobator
inprobantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
inprobatus
inprobati
Gen.
inprobati
inprobatorum
Dat.
inprobato
Acc.
inprobatum
inprobatos
Voc.
inprobate
inprobati
Abl.
inprobato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
inprobata
inprobatae
Gen.
inprobatae
inprobatarum
Dat.
inprobatae
Acc.
inprobatam
inprobatas
Voc.
inprobata
inprobatae
Abl.
inprobata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
inprobatum
inprobata
Gen.
inprobati
inprobatorum
Dat.
inprobato
Acc.
inprobatum
inprobata
Voc.
inprobatum
inprobata
Abl.
inprobato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
inprobandus
Gen.
inprobandi
Dat.
inprobando
Acc.
inprobandum
Voc.
inprobande
Abl.
inprobando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
inprobanda
Gen.
inprobandae
Dat.
inprobandae
Acc.
inprobandam
Voc.
inprobanda
Abl.
inprobanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
inprobandum
Gen.
inprobandi
Dat.
inprobando
Acc.
inprobandum
Voc.
inprobandum
Abl.
inprobando

Supines

accusative: inprobatum; ablative: inprobatu

Examples

Loading examples…