Logo
injuro, injurare, injuravi, injuratus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Very Rare
Dictionary:
Lewis & Short
Age:
Late
= not to swear;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1injuroinjuramus
2injurasinjuratis
3injuratinjurant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentinjurare
activeperfectinjuravisse
passivepresentinjurari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
injura
injurate
future
PersonSingularPlural
2
injurato
injuratote
3
injurato
injuranto

passive

present
PersonSingularPlural
2
injurare
injuramini
future
PersonSingularPlural
2
injurator
3
injurator
injurantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
injuratus
injurati
Gen.
injurati
injuratorum
Dat.
injurato
Acc.
injuratum
injuratos
Voc.
injurate
injurati
Abl.
injurato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
injurata
injuratae
Gen.
injuratae
injuratarum
Dat.
injuratae
Acc.
injuratam
injuratas
Voc.
injurata
injuratae
Abl.
injurata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
injuratum
injurata
Gen.
injurati
injuratorum
Dat.
injurato
Acc.
injuratum
injurata
Voc.
injuratum
injurata
Abl.
injurato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
injurandus
Gen.
injurandi
Dat.
injurando
Acc.
injurandum
Voc.
injurande
Abl.
injurando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
injuranda
Gen.
injurandae
Dat.
injurandae
Acc.
injurandam
Voc.
injuranda
Abl.
injuranda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
injurandum
Gen.
injurandi
Dat.
injurando
Acc.
injurandum
Voc.
injurandum
Abl.
injurando

Supines

accusative: injuratum; ablative: injuratu

Examples

Loading examples…